بررسى شده است. نويسنده، رابطه حكم و تلاوت در نسخ را، براساس منابع اهل سنت توضيح داده، و به بيان چهار شيوه شناخت ناسخ و منسوخ پرداخته است.
كليد واژه: قرآن - ناسخ و منسوخ / ناسخ و منسوخ / دانشمندان اهل سنت / دانشمندان شيعه / كتابشناسى نسخ / ناسخ و منسوخ - شبههها / ناسخ و منسوخ - نقد و بررسى / نسخ در قرآن.
موضوع «ناسخ و منسوخ» از مباحث پيچيده علوم قرآنى است كه به ويژه، در فقه اسلامى كاربرد اساسى دارد. ازاينرو، نه فقط در كتب تفسير و قرآنشناسى، كه در متون فقه و اصول فقه نيز بدان پرداختهاند.
در اهمّيت اين موضوع همين بس كه در احاديث معصومين عليهم السلام آگاهى از آن را، لازمه تصدّى مناصب قضاوت و اِفتاء دانستهاند. دو شاهد زير، دراينباره كفايت مىكند:
1 - عبداللَّه بن شُبرُمة الضَبّى، قاضى منصور دوانِقى در كوفه، مىگفت: حديثى از جعفر بن محمّد عليه السلام شنيدهام كه هرگاه به يادم مىآيد، قلبم مىخواهد بشكافد. آن حضرت، از پدرش، از جدّش، از پيامبر صلى اللَّه عليه وآله نقل مىفرمود:
و سوگند به خدا، كه نه پدرش به جدّش نسبت دروغ داده، و نه جدّش به پيامبر، كه:
«... مَن أفتَى الناسَ بِغَيرِ علمٍ و هو لايَعلَمُ الناسخَ مِن المَنسوخِ و الُمحكَمَ مِن المُتَشابِهِ فَقَد هَلَكَ و أهلَك» (35: ج 1، ص 43 ؛ 37: ج 2، ص 119 و 298 به نقل از: محاسن برقى و امالى صدوق)
2 - عن أبى عبدالرحمن السُلَمى، أنَّ عليّاً عليه السلام مَرَّ على قاضٍ1 فقال: هَل
1.در منابع اهل سنّت كلمه « قاصّ » آمده كه معناى «سخنپراكن يا داستانسرا» مىدهد؛ امّا بهنظر مىرسد كه اين هشدار شديد درباره دانش ناسخ و منسوخ، با «قاضى» تناسب بيشترى دارد. ازاينرو مىتوان گفت كه بهاحتمال قوىّ، در متون كهن سنّى، اشتباه در قرائت، يا تصحيف در كتابت رخ دادهاست.