عالمان سنّى، آنها را در كتابهاى خود گوشزد ساخته‏اند. (6: ج 3، ص 239؛ 33: ج 12، ص 53؛ 22: ج 3، ص 546؛ 32: ج 12، ص 38؛ 16: ج 1، ص 340؛ 27: ج 3، ص 48؛ 26: ج 2، ص‏64)
برخى از اين شواهد ياد مى‏شود:
1 - واژه «تمنّى»، اگرچه در لغت عرب به هر دو معناى: «خواندن» و «آرزو نمودن» به‏كار رفته امّا با توجّه به كاربرد اين واژه در قرآن، معناى دوم براى آيه مزبور بهتر و مناسبتر است. (8: ج 3، ص 98؛ 13: ج 23، ص 52) در اين صورت، مفهوم حاصل از آيه با قصّه غرانيق ربط و سازگارى نخواهد داشت.
2 - از آنجا كه اخبار و روايات مورد بحث، با آياتى چند از قرآن كريم نظير:
(ما ضَلَّ صاحبُكم و ما غَوى‏ * و ما يَنطِقُ عَنِ الهَوى‏ * اِن هُوَ اِلّا وَحىٌ يوحى‏) (نجم (۵۳) / ۲ - ۴)(اِنَّ عِبادى لَيسَ لك عليهم سُلطانٌ و كَفى‏ بِرَبِّك وكيلاً) (اسراء (۱۷) / ۶۵)
منافات و تناقض دارد؛ بنابراين، مردود و مطرود خواهدبود.
3 - درحالى‏كه آيات بعدى سوره نجم به بتان مى‏تازد، آنان را بى‏ارزش و ناتوان، و پيروانشان را نادان و هوسران به‏شمار مى‏آورد؛ عقل سليم نمى‏پذيرد كه مشركان، تا پايان سوره را شنيده و بدون كمترين اعتراض و دلگيرى،با پيامبر خدا سجده كرده‏باشند!! اينك برخى از آن آيات:
ألكم الذَكَرُ و له الاُنثى‏ * تلك اذاً قِسمةٌ ضيزى‏ * اِن هى الّا أسماءٌ سَمَّيتُموها أنتم و آباؤكم ما أنزلَ اللَّهُ بها مِن سُلطانٍ اِن يَتَّبِعون الَّا الطَنَّ و ما تَهْوَى الأنفُس ... اِنَّ الَّذينَ لايُؤمِنونَ بالآخِرةِ لَيُسَمّونَ المَلائكةَ تَسمِيَةَ الاُنثى‏ * و ما لهم به مِن عِلمٍ اِن يَتَّبِعونَ الَّا الظَنَّ و اِنَّ الظَنَّ لايُغنى مِنَ الحَقِّ شيَأً. (نجم (۵۳) / ۲۱ تا ۲۳ و ۲۷ - ۲۸)
4 - نوع روايات اين داستان، حتّى از ديد بسيارى از حديث‏شناسان اهل سنّت، سلسله سند معتبر متّصل، با راويان ثقه عادل، ندارد بلكه عموم آنها مرسل، منقطع