اُشْهِدُ اللَّهَ و اُشهِدُكَ و كَفى‏ باللَّه شهيداً و عَليماً. (59: ج 18، ص 233).
امّا اين خبر از اين جمع سه نفرى، خارج نمى‏شود و در ميان آنها مكتوم مى‏ماند تا يوم الدّار.
حتّى روزى حضرت ابوطالب عليه السلام با پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله و اميرالمؤمنين عليه السلام مواجه مى‏شوند در حالتى كه ايشان جهتِ اقامه نماز به يكى از درّه‏هاى مكّه رفته بودند.^۱
ابوطالب از پيامبر صلى اللَّه عليه وآله مى‏پرسد: يا ابنَ اَخى‏ ما هذا الدين الّذى اَراكَ تدينُ به؟پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله در جواب از اسلام سخن مى‏گويد، مگر بحثِ وصايت و وزارت اميرالمؤمنين عليه السلام را: اَىْ عَمّ، هذا دينُ اللَّهَ و دينُ مَلائكتِهِ وَ دينُ رُسُلِه و دينُ اَبينا ابراهيم. بَعَثنى اللَّهُ بِهِ رسولاً الى العباد و اَنتَ اَىْ عَمِّ اَحَقُّ مَنْ بَذَلَتُ لَهُ النَّصيحَةُ و دَعوَتُهُ اِلىَ الهُدى‏ و اَحَقُّ مَن اَجابَنى إلَيْه و اَعانَنى‏ اِلَيْهِ و اَعانَنى‏ عَلَيه. جالب است كه پس از پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله، حضرت ابوطالب عليه السلام رو به فرزند خويش كرده از ايشان هم راجع به اين دين سؤال مى‏كنند: اَىْ بُنَىَّ ما هذا الدينُ الَّذى اَنتَ عليه؟ و اميرالمؤمنين در پاسخ، همه چيز را مى‏گويد الّا مسأله وزارت و وصايت را، فقالَ: يا اَبَتِ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِ اللَّه و صَدَّقْتُهُ بِما جاءَ بِهِ وَصَلَّيْتُ مَعَهُ للَّهِ وَ اتَّبَعْتُهُ.
آنگاه حضرت ابوطالب عليه السلام به فرزند برومند خويش مى‏فرمايند: اَمّا اِنَّه لَمْ يَدْعُكَ اِلّا اِلى‏ خَيْرٍ فَالزَمْهُ. كه اين سخن گوياى بسيار چيزهاست از جمله ايمان ابوطالب عليه السلام به حضرت صلى اللَّه عليه وآله و اعانت پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله با فرزند دلبندِ خويش. (15: ج 1، ص 236-237) با اين توجّه، ديگر معناىِ اخبار اكتتاميه هم كه از طريق ائمّه عليهم السلام رسيده به خوبى روشن مى‏گردد كه مراد از اكتتامِ امر، اصلِ دعوت نبوده است بلكه امر وصايّت و وزارت اميرالمؤمنين عليه السلام بوده است و همچنين بخشى از احكام اسلام كه مربوط به جهاد و مقاومت در برابر مشركان و وعده عذاب الاهى براى ايشان بوده است، كه با نزول آيه شريفه (فاصدَع بِما تُؤمرَ واَعرضِ عن المشركين و انذر عشيرتك الاقربين)