با توجه به تاريخ تولد امام مهدى عليه السلام، مبحث فصل 125 را مطالعه كنيد.^۱
* ص 478، كتاب الحجة، پايان باب «الاشارة و النصّ الى صاحب الدار عليه السلام»، و مقدمه‏اى بر باب «تسمية من رآه عليه السلام»:
يادداشت: به عنوان مقدمه‏اى بر موضوع امام دوازدهم، بهتر است به نكات توضيحى كه در ادامه مى‏آيد، توجه شود.
1. هدف شيخ كلينى در اين فصل و فصول بعد، كاملا مشخص است: نشان دادن آن كه امام يازدهم قطعا صاحب پسرى بوده‏اند و بسيارى از مردم نيز او را ديده‏اند؛ اينكه ايشان غايب شده‏اند، هم غيبت صغرى و هم غيبت كبرى؛ و اينكه وجود ايشان ضامن تداوم امامت بوده است. بايد به خاطر داشت كه به همين دليل ايشان احاديثى را انتخاب كرده‏اند كه خود در ميان سلسله راويان بوده است، و از همين منظر، بين كافى و ديگر آثار جامع، همچون بحارالانوار علامه مجلسى كه خود را به اين روش محدود نكرده‏اند، تفاوت وجود دارد. بنابراين، وى با توجه به هدف خود، هيچ اشاره‏اى به موضوع جايگاه خاص تاريخى امام مهدى، يا احاديث پيامبر درباره پيش‏بينى فردى كه در آخرالزمان قيام خواهد كرد، نمى‏كند.
2. بهترين جمع‏بندى از اعتقادات مسلمين در خصوص امام مهدى توسط شخصى ارائه شده است كه شخصا اعتقادى به ظهور ايشان نداشته و صحت اخبار مرتبط با اين موضوع را تكذيب مى‏كند. او مورخ معروف، عبدالرحمن بن محمد، ابن خلدون است (808/1406 - 732/1332). در «مقدمه» معروفى كه بر اثر بزرگ تاريخيش نگاشته، مى‏نويسد: «تمام مسلمين در همه دوران‏ها (قبول) دارند كه قطعا در آخرالزمان مردى از اهل بيت (پيامبر) ظهور مى‏كند؛ مردى كه با ظهورش، اسلام را نيرو بخشيده و عدالت را پيروز خواهد كرد. مسلمانان دنباله‏رو او خواهند شد و