براى ما نقل كرده است. (الغيبه، صص 167 - 166)
شيخ طوسى نيز اين مطلب را به همين شكل، اما با راويان متفاوت نقل مىكند: «سعدبن عبداللَّه از گروهى از هم مذهبان از قول عثمانبن عيسى، از قول خالدبن نجيح از قول زراره نقل كرده است.» (الغيبه، صفحه 202)
صفحه: 511، عدد شش، تنها يك عدد بوده و معناى آن بوضوح اين است كه مدت زمان غيبت، نامعلوم است.
* ص 514، همان باب، ح 12، ذيل «للقائم غيبتان»:
همانطور كه علامه مجلسى در مرآتالعقول، جلد 4، صفحه 47 گفتهاند، اين موضوع به معناى غيبت كبرى است. در غيبت صغرى بسيارى ايشان را ديده و مىشناسند. (ن.ك. احاديث شماره 871 و 872، باب فى تسمية من رآه، ح 6 و 7)
* ص 516، همان باب، ح 14، ذيل «اذا غاب عنكم امامكم فمن يأتيكم بإمام جديد»:
اين مطلب تفسير آيه قرآن نيست؛ اين آيه بعنوان مثالى براى اين واقعيت آمده كه امامت، موضوعى است كه مستقيما از جانب خداوند مقرر شده است.
* ص 517، همان باب، ح 16، ذيل «و ما بثلاثين من وحشة»:
اين مطلب ظاهرا به اين معناست كه ايشان كاملا تنها نخواهند بود، بلكه تعداد كمى همراه دارند. (ن.ك. حديث شماره 861، باب الاشارة النص الى صاحب الدار عليه السلام، ح 2)
* ص 518 - همان باب، ح 17، ذيل «فيأزر العلم بين المسجدين»:
اين مطلب اشاره به منزل امام عسكرى عليه السلام در سامرا دارد كه ميان دو مسجد واقع بوده است؛ اين مطلب مىتواند معناى مرجع حديث شماره 867 (باب فى تسمية من رآه، ح 2) نيز باشد.
