فصول، جلد 2، ص‏260)
تعداد ديگرى از همين گروه مى‏پندارند ايشان شايد به مدت 100 سال در رحم مادر باقى ماندند. (فصول، جلد 2، صفحه 260)
سومين گروه بر اين باورند كه ايشان دو سال قبل از شهادت پدر متولد شده بودند. (شهرستانى، جلد 1، صفحه 171؛ الزينة، بخش 3، صص 293 - 292)
شيخ مفيد پس از گروه‏بندى فوق، مى‏گويد: «هيچ يك از اين فرقه‏ها كه نام برديم، در زمان ما (يعنى سال 373 / 983) وجود ندارند؛ به استثناى اماميه اثنى‏عشرى، كه به امامت ابن‏الحسن [ عسكرى عليه السلام‏] كه همنام پيامبر خداوند صلى اللَّه عليه وآله است، اعتقاد دارند؛ اين گروه يقين دارند كه ايشان زنده‏اند و تا زمان قيامشان با شمشير، همانطور كه در قبل شرح داده شد، زنده خواهند ماند. اين گروه از شيعيان از نظر تعداد و دانش، بيشترين و بالاترين گروه شيعه هستند و [ در ميان آنان ]متكلمان، متفكّران، متّقين، عابد، فقيه، عالم در حديث، اهل شعر و ادب وجود دارد. آنها مثال برجسته‏اى از اماميه و همه رهبران آنان هستند؛ امور مذهبى‏[ شان ]بر آنها محرز و مسلم است. به جز [ اثنى عشرى ]هيچيك از چهارده گروهى كه ذكر شد [ با توجه به عقايدى كه در باره امام مهدى عليه السلام داشته‏اند ]براى بررسى آرايشان باقى نمانده‏اند؛ هيچيك از آنها باقى نمانده‏اند تا بتوانند باورهايشان [ بدان‏گونه كه در بالا آمده‏] توضيح دهند. تنها چيزى كه از آنان باقى مانده، نقل‏قولها و داستان‏هايى بى‏اساس درباره وجود گروه‏هايى از گذشته است كه توضيح بيشترى از آنان موجود نيست.» (فصول، جلد 2، صفحه 161؛ بحار، جلد 37، صفحه 23)
* ص 527 - همان باب، ح 30، ذيل «نكت فى قلبه»:
مقايسه بين نشان ساده براى رستاخيز و آنچه براى قيام امام مهدى عليه السلام به ايشان داده خواهد شد.