شيخ طوسي در التهذيب۱ ضمن حديث سکوني «مِائَة صَلَاة»، بدون لفظ «أَلْف» آورده و نيز در کتاب المحاسن برقي۲ چنين آمده است. شيخ يوسف بحراني مي‌گويد:
الظاهرُ زِيادة لفظِ «أَلْف» مِنَ النُسَّاخِ في الصدرِ الأولِ أو أحدِ الرواة وَ استَمَرَّ عَلَيهَا النُسَخُ؛۳
د) از امام کاظم عليه السلام نقل شده که از پدرم ابو عبد اللَّه عليه السلام پرسيدم:
رَجُلٌ لَا يدْرِي أَ ثِنْتَينِ صَلَّي أَمْ ثَلَاثاً أَمْ أَرْبَعاً فَقَالَ: يصَلِّي رَکعَة [رَکعَتَينِ۴] مِنْ قِيامٍ ثُمَّ يسَلِّمُ ثُمَّ يصَلِّي رَکعَتَينِ وَ هُوَ جَالِسٌ؛۵
شخصي در نماز نمي‌داند دو رکعت خوانده يا سه يا چهار رکعت، چه کند؟ فرمود: يک (دو) رکعت در حال ايستاده به جا ميآورد و سلام مي‌دهد، سپس دو رکعت در حال نشسته مي‌خواند.
علامه مجلسي مي‌نويسد:
نسخههاي فقيه مختلف است، در بيشتر نسخه‌ها يک رکعت ايستاده و در پارهاي از آنها موافق فتواي مشهور دو رکعت۶ نقل شده است. لکن نُسَخ الفقيهِ مختلفة ففي أکثرِها کما نَقَلناه و في بعضِها يصَلِّي رَکعَتَينِ مِنْ قِيامٍ فيکونَ موافقاً للمشهورِ.۷
از دير باز، حديث‌پژوهان حاذق توجه ويژه‌اي به نسخه‌ها و اصلاح آنها داشته‌اند؛ همان‌گونه که روش علامه مجلسي بر اين منوال بوده است:
النُسخَة کانَت في هذه الرواية سَقيمة جداً و لم نَجِدها في مکانٍ آخرَ نُصلِحها به فَتَرَکناها کمَا کانَت.۸
وي در جاي ديگر مي‌گويد:
في بعضِها تصحيفاتٌ نَرجُو مِنَ اللهِ الظَفرِ بِنُسخه أخري لِتَصحِيحِهَا؛۹
1.. التهذيب، ج۳، ص۲۵۳.
2.. المحاسن، ج۱، ص۵۷، ب۷۲. و نيز در کتب زير بدون لفظ «الف» آمده است؛ فلاح السائل و نجاح المسائل، ص۹۱؛ جامع الأخبار، ص۷۰؛ روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ج۲، ص۳۳۸.
3.. الحدائق، ج۷، ص۳۲۶.
4.. من لا يحضره الفقيه، ج۱، ص۳۵۰، باب أحكام السهو في الصلاة.
5.. بحار الانوار، ج۸۵، ص۱۸۵.
6.. من لايحضره الفقيه، ج۱، ص۳۵۰.
7.. بحار الانوار، ج۸۵، ص۱۸۵: و يؤيد النسخة المشهورة قول الصدوق و والده إذ الظاهر أنهما لا يقولان إلا عن نص و يؤيد النسخة الأخري عدم تعرض العلامة و الشهيد و غيرهما لهذا الخبر و لم يوردوه حجة له و إنما تمسكوا له بالاعتبارات العقلية.
8.. نسخه اين حديث بسيار سقيم و مغلوط است و من آن را در جاي ديگر نيافتم تا به کمک آن، تصحيح نمايم؛ لذا آن را به همان‌گونه که بود واگذاشتيم (بحار الانوار، ج۵۵، ص۲۵۶، ب۱۰).
9.. همان، ج۵۷، ص۲۶۲.
