عبارت‌اند از:
عن السكوني عن أبي عبد الله عليه السلام قال: قال رسول الله صلي الله عليه و آله : إذا بلغكم عن رجل حسن حال فانظروا في حسن عقله فإنّما يجازي بعقله؛^۱
پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله فرمود: هنگامي که خوبي مردي به شما رسيد، به خوبي عقلش توجه کنيد؛ چرا که [انسان] به ميزان عقلش جزا داده مي‌‏شود.
عن السكوني عن جعفر عن أبيه عليهما السلام قال: قال أميرالمؤمنين عليه السلام : إنّ قلوب الجهّال تستفزّها الأطماع و ترتهنها المني و تستعقلها الخدائع؛^۲
امير المؤمنين عليه السلام فرمود: دل‏هاي نادانان را طمع از جا بر مي‌‏کند، و آرزوهاي بي‏جا در گروشان مي‌‏گيرد و نيرنگ‏ها به دامشان مي‌‏اندازد.
عن السكوني عن أبي عبد الله عليه السلام عن آبائه عليهم السلام قال: قال رسول الله صلي الله عليه و آله : لا خير في العيش إلا لرجلين، عالم مطاع أو مستمع واع؛^۳
پيامبر صلي الله عليه و آله فرمودند: هيچ خيري در زندگي نيست، مگر براي دو نفر؛ دانشمندي که او را اطاعت کنند و شنونده‏اي که نگهدار باشد.
اين گونه سخن گفتن امام صادق عليه السلام و نسبت دادن سخن خود به پيامبر و حضرت علي عليهما السلام به احتمال قوي ريشه در عامي بودن مخاطب (سکوني) دارد.
ملا صالح مازندراني در شرح اصول الکافي ذيل حديث نخست، پس از بيان احتمالاتي، عامي بودن سکوني را عامل اين تصريح در نسبت بيان مي‌‏کند.
صرّح عليه السلام بهذه النسبة ...و لاحتمال أن يكون السامع عامياً لايقبل منه دون ذلك؛^۴
امام عليه السلام به اين نسبت تصريح کرده ...و احتمال دارد از اين جهت باشد که شنونده [مخاطب] عامي مذهب است و روايت را بدون اين سند از آن حضرت نمي‏پذيرد.
همچنين حضرت امام صادق عليه السلام در روايتي تصريح فرموده‏اند که حديث ايشان همان حديث پدران بزرگوارشان عليهم السلام و همان حديث پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله است که از مهم‌ترين دلايل اين استناد حديث، وجود راويان اهل سنت در ميان شاگردان و مخاطبان آن‏حضرت است که حديث ايشان را به عنوان حديث معصوم، في نفسه حجّت نمي‏دانند بلکه تنها به عنوان راوي حديث نبوي، سخن ايشان را معتبر مي‌‏شمارند.