دسته‌بندي منابع مورد استناد مؤلّف
در پايان فصل، مؤلف به منابع و يادداشت‌ها توجّه دارد و نکته قابل ذکر در منابع، دسته‌بندي آن است. منابع مورد استناد لالاني را مي‌توان در چهار گروه دسته‌بندي کرد:
الف. منابع تاريخي و شرح حال. در اين گروه، بنا بر فهرست پايان مقاله، اهم و اکثر متون، از شيعه و اهل سنّت، ديده مي‌شود و کتاب‌هايي همچون تاريخ طبري، شرح قاضي نعمان و حتي الفهرست ابن نديم از نظر مؤلّف دور نمانده است.
ب. منابع حديث و رجال. توجّه به منابع حديثي و رجالي براي شناخت هر چه بيشتر و بهتر شخصيت ارزش‌مند امام محمّد باقر عليه السلام از مزيت‌هاي مهم اين نوشتار است. وجود منابع حديثي اهل تسنّن از قبيل المؤطأ مالک ابن انس، مسند ابن حنبل و... قابل توجّه است امّا جاي شگفت و حتي تأسّف است که چرا خانم لالاني از منابع حديثي شيعي به طور کافي بهره نجسته است و جزء در چند مورد از کتبي همچون الکافي و بحار الأنوار استفاده کرده است که به نظر جاي بهره‌گيري بيشتر بوده و هست. هر چند در بخش رجالي ـ ا گر جنبه انصاف را داشته باشيم ـ از منابع رجالي شيعيان همچون رجال کشّي، ابن داوود، برقي، نجاشي و... در حد ضرورت بهره برده است.
ج. منابع فرق. در اين خصوص، مؤلّف از برخي منابع همچون فرق نوبختي استفاده نموده است.
د. تحقيقات و تأليفات معاصر: خانم لالاني در اين مقاله، از تأليفات معاصري همچون
يادداشت‌هايي در باره ام الکتاب اسماعيليان آسياي ميانه، يک اسناد غير متعارف شيعي که در يادداشت‌هاي پاياني، مشخّصات کامل آن‌ها ذکر شده، استفاده نموده است.
