علاوه بر اين تفاسير، مفسّر در مصاحبه‌اي به تفسير الميزان طباطبايي و مجمع البيان شيخ طبرسي نيز به عنوان منبع اشاره مي‌کند ۱.
2. کتاب‌هاي حديثي. مانند: صحاح ستّه، مسند احمد بن حنبل و برخي ديگر از معجم‌هاي حديثي.
3. احکام القرآن. مانند احکام القرآن جصّاص و ابن عربي که در تفسير آيات فقهي استفاده شده است.
4. کتاب‌هاي علوم قرآن، اعراب و لغت. مانند کتاب‌هاي اتقان سيوطي، البرهان زرکشي، المصاحف سجستاني، مفردات راغب و... ۲.
چاپ و ترجمه‌هاي تفسير
نام کامل تفسير، التفسير المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج است. مفسّر در باره زمان نگارش تفسير مي‌گويد:
زماني که در دبي، رئيس دانشکده شريعت و قانون دانشگاه امارات بودم، مدّت پنج سال در آن جا به دور از خانواده به تأليف اين تفسير مشغول شدم. چاپ و نشر آن نيز مدّت دو سال در دمشق به طول انجاميد. بنا بر اين، مدّت هفت سال کار تأليف و چاپ تفسير طول کشيد ۳.
اين تفسير از تفاسير مهم قرن معاصر و به زبان عربي است. اوّلين بار در سال 1411 ق (1991م) در دار الفکر دمشق در شانزده جلد در بيش از ده هزار صفحه به چاپ رسيد. در خاتمه آن فهرست الفبايي اسماء، اعلام، موضوعات، قصص، مسائل فقهي و علمي و عقيدتي و...
آمده است.
اين کتاب به دليل اهميتي که دارد به دو زبان ترکي و فارسي ترجمه شده است ۴.
مقدّمات کتاب
کتاب سه مقدّمه دارد. مقدّمه اوّل (هفت صفحه) در چاپ دوم اضافه شده است و در آن آمده است که قراءات در اين چاپ اضافه شده و اين کتاب به زبان ترکي و مالزيايي ترجمه شده است. و روش تفسير، روشي بين تفسير مأثور و تفسير معقول است. در مقدّمه دوم (هفت صفحه)، انگيزه خود را از تدوين اين تفسير، شيوه تفسير و منابع مورد استفاده‌اش بيان مي‌کند و در مقدّمه سوم که طولاني‌تر است، علوم قرآني را ذکر مي‌کند و در باره هر يک توضيحي کوتاه مي‌دهد:
1.بيّنات، ش ۲، ص ۱۱۳
2.همان، ص ۳۱۴ و ۳۱۵
3.بيّنات، ش ۲، ص ۱۱۸
4.وهبة الزحيلي العالم الفقيه المفسّر، ص ۱۰۴ و ۱۰۵
