2. بيان يک مطلب عجيب يا يک قصه جالب در هر دو سوره

نمونه‌ها:

تناسب سوره‌هاي مريم و کهف: هر دو سوره شامل قصه عجيبي است. سوره کهف، شامل قصه اصحاب کهف و طولاني بودن مدّت اقامت آن‌ها بدون خوردني و آشاميدني، قصه موسي و خضر، و ذي القرنين است و در سوره مريم، قصه ولادت يحيي بن زکريا و بچه‌دار شدنش زماني که او و همسرش عقيم و در سن کهولت بودند، و ولادت حضرت عيسي بدون پدر است ^۱.

3. نزول آياتي از هر دو سوره در يک مکان خاص يا در مورد اتّفاقي خاص

نمونه:

تناسب سوره‌هاي نساء و آل عمران: نزول آيه 88 سوره نساء، به مناسبت غزوه احد، و نزول شش آيه در سوره آل عمران که در همان غزوه بود.
نزول آيه 104 سوره نساء، به مناسبت غزوه حمراء الاسد، بعد از نزول آيات 172ـ 175 سوره آل عمران که در همان غزوه بود ^۲.

4. آمدن مطلبي يک‌سان در اوّل يا آخر هر دو سوره

نمونه‌ها:

تناسب سوره‌هاي اخلاص با سوره مسد: در ابتداي هر دو سوره، به خداوند پناه مي‌برد؛ در سوره ناس از شرّ شياطين جن و انس، و در سوره فلق، از شرّ مخلوفات، ظلمت شب، سحر و حسودان ^۳.
تناسب سوره‌هاي آل عمران و بقره: ياد دادن صيغه دعا در پايان هر دو سوره ^۴.

5. ارتباط دو سوره از نظر لفظي

دو سوره از نظر لفظي ارتباط دارند. مانند شروع شدن سوره‌هاي متوالي با الفاظي که هميشه با هم و به طور متوالي مي‌آيند.

نمونه:

تناسب سوره‌هاي کهف و اسراء: سوره اسراء با تسبيح و سوره کهف با حمد شروع مي‌شود. اين دو، يعني تسبيح و حمد، هميشه در قرآن و سائر کلام‌ها با هم مي‌آيند و تسبيح نيز قبل از حمد مي‌آيد. مانند: فسبح بِحَمد ربِّک ^۵ همان‌ طور که سوره اسراء با حمد تمام مي‌شود ^۶.