5. فضائل سور
اساس و پايه اين بخش، رواياتي است که از معصومان در فضيلت خواندن آن سوره وجود دارد. بنا بر اين، اين بخش ذيل همه سوره‌ها بيان نمي‌شود و اگر روايتي در فضيلت سوره وجود داشته باشد آن را تحت عنوان «فضلها» مي‌آورد. مانند سوره نور ۱، سوره اسراء ۲ و سوره واقعه ۳.
شيوه مفسّر در تفسير آيات
بعد از مطالب بالا مفسر به تفسير آيات درون سوره مي‌پردازد.
عنوان دادن به آيه يا مجموعه آيات
براي هر آيه يا مجموعه آيات (شامل دو ـ سه آيه يا بيشتر) عنواني خاص مي‌نهد و به نوعي آيات را در اين جا نيز موضوع‌بندي مي‌کند.
نمونه‌ها:
آيات 66ـ 77 سوره مريم، عنوان «شبهه مشرکان در انکار برانگيخته شدن» ۴، آيات 1ـ 7 سوره جن، عنوان «ايمان جن به خدا و قرآن» ۵، آيات 83ـ 99 سوره کهف، عنوان «قصه ذو القرنين و يأجوج و مأجوج» ۶، آيات 5ـ 20 سوره نوح، عنوان «مناجات نوح با پروردگارش و شکواييه او» ۷، عقوبت زناکاران ۸، آيات 1ـ 10 سوره مريم، عنوان «دعا زکريا براي طلب فرزند و بشارت او به يحيي» ۹، آيات 17ـ 12 سوره طه، عنوان «تبديل عصاي موسي به مار، معجزه اوّل» ۱۰ و آيات 22ـ 35 سوره طه، عنوان « يد بيضاء، معجزه دوم ۱۱ ».
قرائت آيات
اين بخش، در چاپ جديد (چاپ هفتم) اضافه شده است. نظر ايشان در باره قرائات در بحث علوم قرآني خواهد آمد.
در اين بخش، گاه ريشه کلمه‌اي را که دو گونه قرائت شده مي‌آورد و از نظر صرفي يا نحوي کمي توضيح مي‌دهد و گاهي مشخص مي‌کند که اين لغات مربوط به کدام قبيله است. مانند:
يَستَحي ۱۲ که دو گونه قرائت مي‌شود:
ـ يَستحيي: به دو ياء و ماضي استحيا، در لغت اهل حجاز بوده است و جمهور علما آن را قرائت مي‌کنند.
