بيان نکات فقهي قصه‌هاي قرآن و مطالب غير فقهي
مفسّر سال‌ها در فقه اسلامي تدريس کرده و کتاب‌هاي بسياري نوشته است و جالب است که اين پژوهش‌ها در نوشتن تفسيرش تأثير گذاشته است. وي گاه از آيات و عبارات غير فقهي مسائل فقهي بيرون مي‌کشد؛ به اين معنا که به تمام مطالب با ديد فقهي نگاه مي‌کند. اين موضوع، قصه‌هاي قرآن و ديگر مطالب را شامل مي‌شود.
1. قصه‌هاي قرآن و برداشت فقهي
ايشان آيه ( فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدينَةِ فَلْينْظُرْ أَيها أَزْكى طَعاماً)۱ را دليلي بر مشروعيت وکالت مي‌داند و اين که وکيل بايد زيرکي و سياست داشته باشد. و براي اثبات جايز بودن وکالت دو آيه ديگر هم مي‌آورد: (وَ الْعامِلينَ عَلَيها)۲ و (اذْهَبُوا بِقَميصي هذا)۳و مي‌نويسد:
«آن فردي که به عنوان وکيل به شهر رفت، بايد زيرکي به خرج مي‌داد و به گونه‌اي وارد شهر مي‌شد که او را نشناسند. وکالت در دوران جاهليت مرسوم بوده است و گاهي پيامبر برخي صحابه را در امر ازدواج با زنان وکيل مي‌کرد» ۴.
و از عبارت(فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ)۵ جواز شريک داشتن را برداشت مي‌کند و اين که خوردن مال دوستان و شريک شدن با آن‌ها در طعام، جايز است؛ حتي اگر برخي بيشتر از ديگري بخورد. و آيه(وَ إِنْ تُخالِطُوهُمْ فَإِخْوانُكُم)۶ را در تأييد برداشت خود مي‌آورد و مي‌نويسد: «چون آن پول براي همه آن‌ها بود، بنا بر اين تضمين مي‌کند که خوردن از مال رفقا و مخلوط شدن آن‌ها در طعام اگر چه برخي بيشتر از ديگري بخورد، حکمي شرعي است» ۷.
وهبه زحيلي طبق اين آيه (فَخَرَجَ عَلى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرابِ فَأَوْحى إِلَيهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيا)۸ ، بالا نشستن امام را بر مأمومين، شرعي دانسته است؛ زيرا محراب بالاترين و شريف‌ترين مکان نشستن است ۹.
(فَأَوْحي إِلَيهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيا) را دليلي بر جايز بودن عمل به اشاره‌اي که فهميده شود دانسته است. ايشان اين مطلب را اين گونه توضيح مي‌دهد: «اين آيه دليل بر جايز بودن عمل به اشاره مفهمّه (فهميده‌شدني) است، امّا مالک و شافعي اتّفاق نظر دارند که لال و بي زبان بايد طلاق را به دست خود بنويسد» ۱۰.
