روش‌شناسي تفسير « المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج » - صفحه 220

6. حروف مقطعه

ايشان مانند سائر مفسّران، حروف مقطعه را جنبه‌اي از اعجاز مي‌داند. هم‌چنين پس از اين حروف، قرآن توصيف مي‌شود و اين نشانه‌اي بر تحدّي است و اين که قرآن با کلام بشري متفاوت است. قرآن از همين حروف ساده تشکيل شده است پس اگر مي‌توانيد مانند آن را بياوريد ۱.

آيات و موضوعاتي خاص

1. بسمله

يکي از مسائل مهم در مورد بسمله اين است که آيا آيه‌اي از سوره قرآن است يا نه؟
مفسر المنير ابتدا نظرات مختلف را در باره اين بحث را مي‌آورد سپس نظر صحيح‌تر را بر مي‌گزيند. ايشان بسمله را در سوره حمد، آيه‌اي ازسوره مي‌داند امّا در بقيه سوره‌ها، بسمله را بخشي از آيه اوّل مي‌داند: «صحابه به نوشتن آن در ابتداي تمام سوره‌ها به جز سوره توبه اهتمام داشته‌اند و از طرفي قرآن غير از قرآن نوشته نمي‌شود؛ بنا بر اين، بسمله جزئي از قرآن است» ۲.

2. اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله

وهبه زحيلي از مفسّران اهل سنّت است؛ به جاست نظر ايشان را در مورد آياتي که در فضيلت اهل بيت نازل شده است بدانيم:
الف. (إِنَّما وَلِيكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ)۳.
اين آيه زماني نازل شد که حضرت علي عليه السلام در رکوع، انگشتري خود را به فقيري بخشيد. امّا وهبه زحيلي مانند ديگر مفسّران اهل سنّت سعي مي‌کند اين فضيلت را از ايشان سلب کند و رواياتي را که آيه در شأن و مقام حضرت علي عليه السلام نازل شده است، بدون هيچ دليلي آن‌ها را کنار گذاشته و اين آيه را در شأن ابو بکر مي‌داند و اين چنين مي‌نويسد: «روايات ذکر مي‌کنند آيه در حق علي بن ابي طالب نازل شد که در حال رکوع انگشتر خود را به فقيري صدقه داد. فخر رازي ثابت کرده است که اين آيه مختص ابو بکر است و در واقع روايت انگشتري علي بن ابي طالب صحيح نيست» ۴.

1.ج ۱، ص ۷۸

2.ج ۱، ص ۴۸ ـ ۵۰

3.مائده / ۵۵

4.ج ۳، ص ۵۸۵

صفحه از 226