انگاره‏هاي مستشرقان، در باره احاديث توحيد پيامبر صلي الله عليه و آله

در اين محور، گزارش‏هاي مفصّلي از تهمت‏هاي برخي مستشرقان در باره احاديث توحيد بيان کرده است و مي‏‏گويد:
تعدادي از مستشرقان ادعا کرده‏اند‏ که رسول خدا صلي الله عليه و آله ، انديشه توحيدي را از اهل کتاب، بويژه يهود گرفته است و اين مطلب، در تأليفات بسياري از آنان به چشم مي‏‏خورد؛ از جمله در کتاب اسلام اثر گيوم آمده است: «پيامبر صلي الله عليه و آله براي بت‎ها‎ قرباني مي‏‏کرد». و دليل او، حديث «ابن‎کلبي» است كه در آن، به رسول خدا چنين نسبتي داده است: «من گوسفند خاکستري براي بت عزّي هديه کردم و من بر دين قومم هستم». بنا بر اين، او نتيجه مي‏‏گيرد كه پيامبر اسلام، ابتدا بت‏پرست بوده و بعدها انديشه توحيدي را از دانشمندان يهود اقتباس کرده است. هم‌چنين او ادّعا مي‏‏کند، اسلام بت‏پرستي را از عمل شيطان مي‏‏داند و مؤمنان را از اين امر برحذر مي‏‏دارد؛ ولي رسول خدا صلي الله عليه و آله حجر الاسود را مي‏بوسد و در واقع اين عمل، نوعي پيوستگي با دوگانه پرستي دارد.
در ادامه، وي چند مورد از مستندات ادعاي گيوم را گزارش مي‏‏دهد، مبني بر اين که بسياري از دستورات اسلام، بر گرفته از اسفار يهود است؛ مانند اين که اسلام، از خوردن گوشت قرباني نهي مي‏‏کند، همان‏گونه که در تورات است و در واقع، اين دستور اسلامي از کتاب مقدّس اقتباس شده است. بعد از بيان مستندات گيوم، او نظر دو تن ديگر از خاورشناسان، ستوبرت، نويسنده کتاب نظم العقايد المغايرة للمسيحيه: الاسلام و مؤسس الاسلام و جويتين، صاحب کتاب صلة بين العرب و اليهود عبر القرون را بررسي ‎‌مي‌کند. ستوبرت مدّعي است، رسول خدا صلي الله عليه و آله اساس توحيد را از دو دين يهود و مسيحيت، بويژه يهود گرفته است. هم‌چنين او معتقد است، رسول خدا صلي الله عليه و آله آن‏گونه که برخي صحابه مي‏‏گويند، اُمّي نبوده، بلکه خواندن و نوشتن را خوب مي‏‏دانسته است؛ در نتيجه استفاده از اطلاعات نگاشته‏هاي اهل کتاب، براي او امري ممکن و آسان بوده است. در باره تغيير قبله نيز معتقد است، هدف نبي صلي الله عليه و آله از تغيير قبله از بيت ‌المقدس به کعبه ـ‏ که بنيان‌گذار آن حضرت ابراهيم و اسماعيل(ع) بودند ـ اين بود که اعلام کند که انديشه توحيدي را از يهود اقتباس نکرده؛ بلکه از اجداد عرب خود گرفته است.
جويتين معتقد است، اسلام نسخه‏اي پريشان از يهوديت و مسيحيت است و پيامبر اسلام داستان‏هاي انبياي گذشته را از کتب يهود اقتباس کرده و با اندکي تغيير، در بياناتش آورده است. هم‌چنين مي‏‏گويد نبي، خود مؤلّف قرآن است. در نتيجه، اين دو نيز به پيروي از گيوم، مستندسازي کرده و شريعت اسلام و آيين آن را بر گرفته از نگاشته‌هاي اسفار يهود مي‏‏دانند.