بنا بر اين، اين گروه از مستشرقان، دو اتهام عليه اسلام مطرح كرده‌اند:
الف. موحد نبودن نبي صلي الله عليه و آله و اقتباس انديشه توحيدي از اهل کتاب؛
ب. اقتباس دستورات اسلامي از اسفار يهود.
نويسنده در محورهاي بعدي، پاسخ مفصلي به بخش اوّل داده است؛ ولي پاسخ روشني براي بخش دوم بيان نکرده است.
مظاهر شرک و منزّه ندانستن انبيا در يهود و مظاهر توحيد و تنزيه انبيا در اسلام
عزية طه معتقد است، با توجّه به نصوص اسفار يهود، دين يهود، ديني بين توحيد و شرک است. ايشان براي اثبات مدّعاي خود، در دو بخش با نام «مظاهر توحيد و شرک در برخي اسفار يهود»، مستنداتي مي‌آورد؛ از جمله در باره مظاهر توحيد در اسفار يهود مينويسد:
در سِفْر تکوين از کتاب مقدّس آمده است که خداوند به حضرت ابراهيم عليه السلام به اين شکل وحي کرد: خدا يکي است و او مالک آسمانها و زمين است. هم‌چنين، در برخي اسفار عهد قديم آمده که خداوند متعال در ربوبيت، عبادت و صفت يکي است و او واحد، ازلي و ابدي، منزّه از شرک و ثابت است و تغيير نميکند.
در باب مستندات مظاهر شرک در يهود هم ميافزايد:
در سفر تکوين از کتاب مقدّس آمده است که خداوند بر ابراهيم عليه السلام تجلّي يافت و خدا و فرشتگان از طعام ابراهيم خوردند و در زير سايه درخت استراحت کردند و ابراهيم را بشارت به تولد فرزندي، به نام اسحاق(ع) دادند.
هم‌چنين، او مطالبي از نصوص اسفار يهود مبني بر منزّه ندانستن انبيا و رسل بيان ميکند و ميگويد:
مؤلّف سفر ارميا، انبيا الهي را به حماقت، دروغ و مساعدت در فسق و فساد در زمين وصف کرده و حتي در سفر تکوين از کتاب مقدّس، منکر رسالت حضرت اسماعيل عليه السلام شده است و نبوّت را منحصر در حضرت اسحاق عليه السلام و بعد از ايشان حضرت يعقوب عليه السلام ميداند.
او در ادامه، براي نمايش مظاهر توحيد در اسلام ـ با تأکيد بر متون اسلامي ـ مستنداتي را بيان ميکند و ميگويد: «اعتقاد مسلمانان بر اين امر است که خداپرستي، امري فطري است و انسانها قبل از تولّد، به يگانگي خدا شهادت دادهاند». دليل او آيه‌هاي 172 و 173 سوره اعراف
