آيا يهود و نصارا از توحيد بهره‏اي ‏‏داشتند تا آن را به ديگران اهدا کنند؟
و آيا قصص قرآني با قصص کتب ايشان مشترک است؟
دکتر زماني در کتاب مستشرقان و قرآن به ‌تفصيل به اين پرسش‌ها، پاسخ داده است ^۱. هم‌چنين اگر اشتراک برخي مفاهيم قرآن با کتب مقدس، دليل بر اقتباس قرآن از آن‌هاست؛ اولاً همين امر، نشانه اقتباس مسيحيت از يهوديت و ساير اديان از يکديگر است؛ ثانياً اين مطلب، چرا دليل داشتن مصدري واحد و الهي براي آن سه کتاب نباشد؟
البته دکتر عزيه طه، به اين فرضيه پاسخ نقضي داده است. او در ادامه، دومين حديث مستند گيوم را نقد مي‏‏كند. گيوم مي‏‏گويد: «اولين فردي که پيامبر را از عبادت بت‎ها‎ و خوردن گوشت قرباني نهي کرد، زيد بن ‎عمر بن ‎نفيل بود و اين به سبب تأثيرپذيري زيد از يهوديت بوده است».
وي به زيبايي اين ادعاي گيوم را ـ‌ كه با استناد به کتاب تدريب الراوي مطرح كرده است ‌ـ رد مي‌كند. اين كتاب به حنيف‌بودن زيد پيش از نبوّت پيامبر صلي الله عليه و آله اشاره مي‌كند و اين که زيد، حتي در عصر جاهليت، در باره طرد بت‎ها‎ شعر مي‏‏سروده است. ابتدا دکتر عزيه طه مشخص مي‌كند كه كتاب تدريب الراوي كتابي روايي است يا تاريخي و در ادامه، از کتاب اسد الغابه اين مطلب را بيان مي‏‏کند که زيد بن‎ عمر بن ‌نفيل از دين يهود و نصارا روي‌گردان بوده و بين اين دو و دوگانه‌پرستي فرقي نمي‏‏ديده است.
سومين اتهام گيوم، در باره بوسيدن حجر الاسود بود. وي مدعي است، حجر الاسود با دوگانه‌پرستي مرتبط است. عزيه طه با توجه به کتاب‌هاي يادشده ^۲ پاسخ جامعي مي‌دهد و مي‌گويد كه تمام اين منابع، شعائر اسلامي را به تصوير کشيده‌اند و ريشه آن‌ها، آيين حنيف ابراهيم عليه السلام است و پيامبر و مسلمانان با هدف امتثال امر الهي، حجر الاسود را مي‌بوسند و مي‌دانند كه حجر الاسود نفعي و ضرري براي فرد ندارد. او مي‏‏گوييد:
اين نکته لازم به ذکر است که کتاب مرجع گيوم، کتاب خطي سيره ابن‎ اسحاق است که نه چاپ شده و نه علماي اسلام آن را تأييد كرده‌اند. علاوه بر اين ـ‌ همان‌طور که گذشت ‌ـ روايات فراواني مخالف با اين ادّعا، در کتب تاريخي و روايي مسلمانان وجود دارد.
او براي رد اين ادعا گيوم که مسلمانان برخي آموزه‏هاي خود را از اسفار يهود اقتباس كرده‏اند،‏ به مطالب سفر اشعيا اشاره مي‌كند که مطالب شرک‌آميزي را نسبت به خدا بيان مي‌كند و در ادامه، خطاب به گيوم مي‏‏گويد: «چگونه رسول خدا صلي الله عليه و آله اعتقاد توحيدي را از افکار مشرکانه يهود به دست آورد؟». دقّت وي براي مستندسازي اين مطلب، در محورهاي سوم و چهارم مشهود است.