باطلي است و نسبت‎ها‎ي نارواي آن‌ها به اسلام و انبيا، چيزي جز دروغ به خدا و رسولش نيست. همان ‌گونه که پيشتر هم گفته شد، بهتر بود اين مبحث، بعد از محور چهارم مطرح مي‏‏شد. طرح اين بحث، در حالي‏ که در محور پنجم نتيجه‌گيري کرده و انديشه خاورشناسان را باطل دانسته است، ضرورتي ندارد.

نتيجه

بهتر بود، اتهامات خاورشناسان، پس از بررسي آن‌ها بر اساس نوع اتهام دسته‌بندي مي‏‏شد، نه بر اساس نام افراد. در اين صورت، به اين صورت، مقاله فصل‌بندي مي‌شد:
الف. دسته‌بندي اتهامات:
1. نسبت شرک‌ به نبي صلي الله عليه و آله .
2. اقتباس انديشه توحيدي و برخي آموزه‏هاي اسلام از دين يهوديت و مسيحيت.
ب. پاسخ اتهامات:
1. نسبت شرک به نبي.
1ـ ‏‏‏‏1. بررسي رجالي و منبعي.
1ـ ‏‏‏‏1ـ ‏‏‏‏1. بررسي سندي کتاب و حديث مستند آن‌ها، مبني بر مشرک ‌بودن نبي صلي الله عليه و آله .
‏‏‏‏1ـ ‏‏‏‏1ـ 2. کتاب تاريخ نبايد مأخذ ادعاي روايي قرار گيرد.
‏‏‏‏1ـ 2. دلايل تاريخي.
1ـ ‏‏‏‏2ـ ‏‏‏‏1. دوران کودکي و نوجواني.
1ـ ‏‏‏‏2ـ ‏‏‏‏2. دوران جواني و پيش از بعثت.
‏‏‏‏1ـ 3. دلايل عقلي.
‏‏‏‏1ـ 4. دلايل کلامي ‏.
2. اقتباس انديشه توحيدي و برخي آموزه‏هاي اسلام از دين يهوديت و مسيحيت.
‏‏‏‏2ـ 1. اقتباس انديشه توحيدي.
2ـ ‏‏‏‏2. اقتباس آموزه‏هاي اسلام از اديان ابراهيمي.
اين نکته قابل ذکر است که در بحث نقد محورها، از روش دسته‌بندي صاحب مقاله پيروي کرده‏ايم.