ارتباط با خدا

ارتباط با خداوند بزرگ و متعال را مهم‌ترين عامل موفقيت بر همه مشکلات فردي و اجتماعي دانسته‌اند. هنگامي ‌که انسان، به عظمت و بزرگي خالق خود پي بَرد و با او رابطه‌اي واقعي و عميق برقرار سازد، آن ‌چنان صلابتي در وي پديد خواهد آمد که همه ناهمواري‌ها و مشکلات را به‌آساني پشت سر مي‌گذارد و با همه سختي‌ها مقاومت مي‌کند.

شناخت خدا

شناخت خدا اولين گام در دين است. پايه تمام اصول و فروع دين، شناخت خداست ^۱. زماني که انسان خدا را بشناسد و به حقيقت وجودي او پي ببرد، براي کسب کمالاتش اهتمام مي‌ورزد.
مولاي متقيان اهميت شناخت خدا را اين‌ گونه بيان مي‌فرمايد: «أَوَّلُ الدِّينِ مَعْرِفَتُهُ وَ كَمَالُ مَعْرِفَتِهِ التَّصْدِيقُ بِه وَ كَمَالُ التَّصْدِيقِ بِهِ تَوْحِيدُه؛ سرآغاز دين، معرفت اوست، و كمال معرفتش، تصديق ذات او، و كمال تصديق ذاتش، توحيد و شهادت بر يگانگى اوست^۲».
ذات خداوند نامتناهي، و علم و قدرتش نامحدود است. خداي تعالي در يک لحظه به تدبير جهان هستي مي‌پردازد، مناجات بندگان خود را مي‌شنود و تغيير و دگرگوني در او راه ندارد. هيچ چيز در اين عالم پهناور بر او پوشيده نيست. عالم محضر خداست و اسرار درون و برون افراد بر او آشکار است ^۳: «قَدْ عَلِمَ السَّرَائِرَ وَ خَبَرَ الضَّمَائِرَ لَهُ الْإِحَاطَةُ بِكُلِّ شَي‏ءٍ وَ الْغَلَبَةُ لِكُلِّ شَي‏ءٍ وَ الْقُوَّةُ عَلَى كُلِّ شَي‏ء؛ به تمام اسرار آگاه است، و از همه ضميرها باخبر؛ به همه چيز احاطه دارد، و بر همه چيز پيروز است، و بر همه اشيا غالب و قادر است^۴».
آري، وقتي انسان خدا را بشناسد و به اين‌ همه عظمت و اقتدار او پي ببرد و بداند که خدا در همه جا حضور دارد و حتي از کوچک‌ترين کارهايش با خبر است، بالطبع بر رفتار و کردارش نيز اثر خواهد گذاشت؛ زيرا هنگامي‌ که فرد يقين داشته باشد خدا همه جا با اوست و تمام افکار و نيّاتش، براي خدا آشکار است، اين عقيده او را تربيت کرده، به مراقبت گسترده از خويشتن وا مي‌دارد و به نقادي خود و اعمالش مي‌پردازد. از سوي ديگر، هر گونه نااميدي را از خود دور کرده، به آينده اميدوار مي‌شود ^۵. به اين ترتيب، اعتقاد به خدا، تنها سرمايه روز قيامت نيست، بلکه دنياي انسان را نيز مي‌سازد و پاکي، آرامش و امنيت انسان‌ها را