تاریخگذاری روایات معجزه براساس روش تحلیلی متن و إسناد
سال
1399 / شماره پیاپی
96 /
صفحه
48-72
چکیده :
«معجزه» از مباحث مهم علوم قرآنی است که همواره کانون توجه عالمان دینی و متالّهان بوده و تفسیرهای مختلفی از حیث مفهوم، شروط و امکان تحقّق آن مطرح است. لذا با عنایت به عدم کاربرد این واژه در قرآن و اختلاف نظر در مورد استعمال آن در لسان احادیث، بحث در کیفیت پیدایش اندیشه‌ی اعجاز و استعمال واژه‌ی معجزه، ضرورتی انکار ناپذیر است. این مقاله با روش تاریخگذاری تحلیلی متن و إسناد، روایات حاوی کلمه‌ی «معجزه» را بررسی نموده است. تاریخگذاری متن، حاکی از وجود تفاوتهایی در تحریرهای گوناگون روایات است و تاریخگذاری سندی نشان می‌دهد «شیخ صدوق» به عنوان «حلقه‌ی مشترک» روایات «معجزه»، این کلمه را در کتب حدیثی خود آورده است. تاریخگذاری ترکیبی متن و إسناد نیز حاکی از آن است که نمی توان ائمّه(ع) را ایدهپرداز اصطلاح «معجزه» دانست، لذا ایشان به تأسّی از قرآن، در احادیث گوناگونی واژه های «آیات، بیّنات و براهین» را در این زمینه بکار برده اند.
کلیدواژه‌های مقاله :معجزه ، روایت ، تاریخگذاری
