ـ المسألة الحادية و العشرون ^۱ (ص 219 ـ 232): در معرفى راويانى است كه به كنيه و يا لقبى خاص معروفند.
ـ المسألة الثانية والعشرون (ص 232 ـ 234): شامل بحثى راجع به اصول اربعمائه است.
المسألة الثالثة والعشرون (ص 234 ـ 248): به بيان نكاتى متفرقه اختصاص يافته است، در موضوعاتى همچون جرح و تعديل راويان، عمل به اخبار و رفع تعارض ميان روايات.
ـ المسألة الرابعة والعشرون (ص 248 ـ 251): نيز به بيان مطالبى در جمع بين روايات متعارض و توجيه مضمون برخى احاديث كه غيرقابل قبول مى نمايد و روش برخى علماء در اين زمينه پرداخته است.

ب ـ گزارش مختصرى از سه نسخه موجود در كتابخانه آيت الله مرعشى نجفى (ره) افزون بر مطالبى كه در فهرست نسخه هاى خطى آن كتابخانه آمده است:

نسخه شماره 4027

اين نسخه از ابتداى مقدمه تا اواخر عقد پنجم (در دعا، قرآن و عشرت) را در بر دارد و در متن مقدمه به اسم كتاب، چنين تصريح شده است: «و سميته بجوامع الكلام فى دعائم الاسلام بطريق أهل البيت عليهم السلام ، و رتبته على مقدمة و عقود و خاتمة، امّا المقدمة فقى مسايل يحسن التنبيه عليها قبل الشروع،المسأله الاولى اعلم انّ الخبرعلى ضربين ...»
اين نسخه را ابراهيم بن على بن موسى العاملى مولدا الشعيبى محتدا به دستور فضل على بيك در 1080 ق كتابت كرده است و تملك همين فضل على بيك در اول نسخه چنين درج شده است:
« بسمله. قد تشرّفت بتمليك هذاالكتاب المسمى بجوامع الكلام فى دعائم الاسلام (جلدالاصول) من تأليف سيد ميرزا من مالكه عارية ابن شاهوردى توشمال باشى