الاسلام» در آن زمان، فقط براى مرجع تقليد وزعيم شيعيان به كار مى رفت.
8) سيّد ذاكر حسين، برادر مير حامد حسين، از بزرگان علماى هند، واديب وشاعر بود. نزد جمعى ـ ازجمله برادر خود سيد ناصر حسين ـ درس خواند. علاوه بر كمك به مير حامد حسين درتأليف عبقات الانوار، خود نيز كتاب «الادعية المأثورة» رانوشت كه در هند ـ باتقريظ سيد ناصر حسين ـ چاپ شد. ديوان شعرى به فارسى و عربى نيز از او باقى مانده است. (ميلانى، خلاصه عبقات الانوار، مجلد حديث ثقلين، ص 131).
9) «الرّد على المتعصّب العنيد المانع من ذمّ يزيد» نوشته ابوالفرج عبدالرحمن بن على مشهور به ابن جوزى حنبلى بغدادى (متوفى 597 ق) است كه در سال 580 ق .در پاسخ به ادّعاى عبدالمغيث بن زهير حنبلى بغدادى و رساله اودر دفاع از اعمال يزيد اموى نوشت. ابن اثير در كتاب الكامل، و ذهبى دركتاب العبر ونيز كتاب سير اعلام النبلاء، ضمن شرح حال عبدالمغيث، رساله او را آكنده از روايات جعلى شناسانده اند. ابن جوزى، در كتاب ياد شده، ثابت كرده كه لعن يزيد به دليل جنايات او، جايز است. اين كتاب، با تحقيق شيح محمد كاظم محمودى در بيروت چاپ شده است. بنگريد: طباطبايى، اهل البيت فى المكتبة العربية، ص 192 ـ 197.
10) «الكافية فى ابطال توبة الخاطئة» از آثار گرانقدر شيخ مفيد، در باره عايشه. در باره آن، بنگريد: الذريعه، ج 17، ص 248؛ تراثنا، شماره 30 ـ 31، ص 78 ـ 82؛ مصنفات الشيخ المفيد، ج 6.
11) «الاربعين فى فضائل اميرالمؤمنين عليه السلام » نوشته اخطب خوارزم، ابوالمؤيّد موفق بن احمد مكّى خوارزمى (484 ـ 568 ق).
وى در كتاب «مقتل الحسين» خود، از اربعين ياد كرده است. ابن شهر آشوب، محّدث شهير شيعه (متوفى 588 ق.) اين كتاب رااز مؤلف آن روايت كرده است .بنگريد: طباطبايى، اهل البيت فى المكتبة العربية، ص 34 ـ 35.
12) «مثالب النواصب» نوشته محدث بزرگ قرن ششم، ابن شهر آشوب مازندرانى، صاحب كتاب «مناقب آل بى طالب». در باره آن، بنگريد الذريعه، ج 19، ص 76.
13) اشاره به قضاياى تحريم تنباكو، از آنجا كه محدّث نورى بسيار مورد اعتماد ميرزاى شيرازى بود، نقش مهمّى درماجراى تنباكو داشت، گرچه مورّخان كمتر به آن اشاره كرده اند. ر.ك. ابوالحسنى، پايدارى تا پاى دار، ص 229؛ طالعى، علامه محدث نورى، ص 183 ـ 185.