مرتبه سوم، زمانى كه پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم به محل غدير خم رسيد، فرمان نهايى كه همراه با اجابت درخواست پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم بود، توسط جبرئيل عليه السلام به رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم ابلاغ گرديد:
«يا ايّهالرسول بَلِّغ ما اُنزِلَ اليك من رَّبك و انْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلّغْتَ رِسالَتَهُ واللّهُ يَعْصِمُكَ من النّاسِ. ( مائده، 67 ) «اى رسول آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو فرود آمده، برسان، و اگر آن را نرسانى پيامهاى خدا را نرسانده اى و خدا ترا از مردم حفظ مى كند.» 1
پس از واقعه غدير، حذيفة بن يمان 2 ، از اسماء بنت عميس - كه در زمان رحلت رسول اكرم صلى الله عليه و آله وسلم همسر ابوبكر بود - در اثبات ولايت بلافصل على بن ابى طالب عليه السلام چنين روايت مى كند: بعد از اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم و مردم از حجة الوداع بازگشتند، گروهى در منزل ابوبكر گرد آمدند و سخن گفتند. أسماء صداى آنها را مى شنيد. آنان چنين اجماع كردند كه ولايت على را نپذيرند و خود امر خلافت را بر عهده بگيرند. آنها به سعيد بن عاص گفتند كه بنويسد و او صحيفه را چنين نوشت: «بسم الله الرحمن الرحيم، هذا ما اتّفق عليه الملاء من أصحاب رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم... اتفقوا جميعاً بعد أن أجهدوا فى رأيهم و تشاوروا فى امرهم و كتبوا هذا الصحيفة نظراً منهم الى الاسلام و أهله على غابر الأيام و باقى الدهور، ليقتدى بهم من يأتى من المسلمين من بعدهم. اين عهد نامه اى است كه جمعى از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم ـ پس از آنكه در رأيشان كوشيدند و در امرشان مشاوره كردند ـ همگى بر آن اتفاق كردند. اين عهد نامه را به عنوان نظريه خودشان در اسلام و بر مسلمانان روزگاران دگر و زمان باقى الغا كردند تا هر مسلمانى پس از ايشان به آنها اقتدا كند. ..و انّ رسول الله لم يستخلف أحداً لئلا يجرى ذلك فى أهلبيت واحد، فيكون ارثا دون ساير المسلمين...همانا پيامبر كسى را جانشين خود تعيين نكرد تا اين مطلب در يك خاندان جريان
1.ـ عن ابى جعفر عليه السلام ، انه قال:... فخشى رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم قومه و أهل النفاق و الشقاق أن يتفرّقوا و يرجعوا الى الجاهلية و لما عرف من عداوتهم و لما تنطوى عليه انفسهم لعلىٍ من العداوة و البغضاء ، و سأل جبرائيل أن يسأل ربّه العصمة من الناس ... (بحار الانوار، جلد ۳۷، صفحه ۲۰۵)
2.ـ حذيفة بن اليمان العبسى، متوفاى سال ۳۶ هجرى از اركان اربعه گروندگان به اميرالمؤمنين ، صاحب سرّ رسول الله در مورد منافقين و كسى كه پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم شهادت او رابرابر شهادت دو تن اعلام فرمود (جامع الرواة، ج۱ ص۱۸۲).
