[نكتههاى پژوهشى - 4 ]
ضوابط ارزيابى احاديث از ديدگاه علّامه وحيد بهبهانى
محسن احتشامىنيا ۱
مقدّمه
وحيد بهبهانى يكى از بزرگترين علماى شيعه در قرن دوازدهم و سيزدهم هجرى است كه حق عظيمى بر دانشمندان بعد از خود دارد. عظمت علمى او به اندازهاى است كه به وى لقب تجديدكننده مذهب جعفرى در قرن دوازدهم دادهاند:
و البهبهانيّ معلّم البشرمجدّد المذهب في الثانيعشر
أزاح كلّ شبهه و ريبفبان للميلا «كنه الغيب»
نام وى محمّد باقر، فرزند محمّد اكمل و معروف به بهبهانى يا وحيد بهبهانى است و در سال 1118 ق در شهر اصفهان، متولّد شد (مطابق حروف ابجد در مصرع اخير شعر فوق: كنه الغيب = 1118 ق).
پدرش نيز از فضلاى زمان خود و شاگرد شيخ جعفر قاضى و ملّاميرزا شيروانى و علّامه مجلسى بوده است. مادرش دختر نورالدين، ابن ملّا محمّدصالح مازندرانى و
1.دكتراى علوم قرآن و حديث، استاديار دانشگاه آزاد اسلامى، واحد مركزى.
