پيگيرى اين روايات در ذهن و انديشه مسلمانِ پاىبند به آنها، شكل مىگيرد.
شايد بتوان مهمترين مطالب وارد در «اصول كافى»، را در اين تصوير در دو باب زير، دنبال كرد:
1. باب «دعا» و به ويژه دعا به هنگام قرائت و حفظ قرآن كريم. (4: ج 2، ص 573 و 576)
2. باب «فضيلت قرآن» (همان: ص 596)
بنابراين، تنها به اين دو باب اشاره خواهد شد و در اين راستا، طىّ سه مسير زير، حركت خواهيم كرد:
يكم ـ قرآن كريم و اعتقادات و مفاهيم برگرفته از آن
در اينجا، روايات پرشكوهترين تصوير عقيدتى خالصانه در مورد اصول اعتقادى و مهمترين آنها «توحيد» و صفات الاهى پيوسته به چنين تصويرى را ارائه مىدهند و تأكيد دارند كه امام جعفر صادق عليه السلام به هنگام تلاوت آيات خداوندى مىفرمود: پروردگارا! تو را سپاس! تويى يكتاى قدرتمند و استوار، سپاس تو را! تويى كه به عزّت و بزرگى، والايى و بر فراز آسمانها و عرش عظيم، قرار دارى. پروردگارا! تو را سپاس! تويى كه به دانش، بسندهاى و هر دارنده دانشى، به تو نيازمند است. پروردگارا! تو را سپاس! اى فرود آورنده آيات و قرآن سترگ.
خداوندگارا! تو را سپاس كه از حكمت و قرآن سترگ و آشكار، به ما آموختى. خداوندا! تو آن را به ما آموختى، پيش از آنكه خواهان آموزشش باشيم و ويژه ما گرداندى، پيش از آنكه خواهان بهرهمندى از آن گرديم. خداوندا! چون اين، پيشكش و فضل و جودى از سوى تو به ما و رحمت و منّتى بر ماست بدون آنكه ما در به دست آوردنش، قدرت و چاره و توانى داشته باشيم، پس تلاوت نيكوى آن، حفظ آيات آن، ايمان به متشابهات آن، عمل به محكم آن، استدلال در تأويل آن، هدايت در تدبير و بصيرت در نور آن را برايمان محبوب ساز. پروردگارا! همان گونه كه آن را شفايى براى اوليايت و نقمتى بر دشمنانت و
