۴۵ امام مخزن علم الاهى در آسمان و زمين است. الف ب ۱۱، ص‏۱۹۳ / ح‏۶ ۴۶ امام خليفه خداوند در زمين است. ج ب ۱۲، ص‏۱۹۳ / ح‏۱ ۴۷ امام باب اللَّه است و خداوند به واسطه امام، بر مردم احتجاج مى‏كند. ج / ۱ ب ۱۲، ص‏۱۹۳ / ح‏۲ ۴۸ امام نورى است كه بايد تبعيت شود. ب ب‏۱۳، ص ۱۹۴/ ح‏۱ ۴۹ امام نورى است كه به واسطه آن مشى مى‏شود. ب ب‏۱۳، ص‏۱۹۴/ ح‏۳ ۵۰ خداوند به واسطه نور خود، يعنى امامان‏عليهم السلام هدايت مى‏كند. ب ب‏۱۳، ص‏۱۹۵/ ح‏۵ ۵۱ امام، علم منايا، بلايا، انساب و فصل الخطاب را داراست و علم امور گذشته و آنچه پيش خواهد آمد، از او غائب نيست. الف ب‏۱۴، ص‏۱۹۷/ ح‏۱ ۵۲ امام، علم منايا، بلايا، انساب و فصل الخطاب را داراست و علم امور گذشته و آنچه پيش خواهد آمد، از او غائب نيست. الف ب‏۱۴، ص‏۱۹۷/ ح‏۲ ۵۳ امام امين خداست بر آنچه از علم و... نازل مى‏كند و صاحب علم منايا، بلايا، وصايا و فصل الخطاب است. الف ب‏۱۴، ص‏۱۹۸/ ح‏۳ ۵۴ خداوند به امام علم و ايمان عطا كرده است. امام حدود خدا را اقامه مى‏كند و با حكمت، مردم را به راه خدا فرا مى‏خواند. امام از گناهان، پاك و مبرّا از عيوب است. امام، مخصوص به علم (الاهى) است و هيچ عالمى همطراز او نيست. امام، عالمى است كه جهل در او راه ندارد. امام معدن پاكى و طهارت و... علم و عبادت است. امام محل نزولِ پى در پىِ علم است. امام عالم به سياست است و اطاعتش واجب است. امام قائم به امر خداو حافظ دين خداست. داوند از خزانه علم و حكمتش چيزى به امام عطا كرده كه به ديگرى عطا نكرده است. علم امامان بالاتر از علم اهل هر زمانى است. خداوند منابع حكمت را در قلب امام، قرار مى‏دهد و علم را به او الهام مى‏كند. امام از جواب سؤالى درنماند و از پاسخ صحيح، حيران نمى‏شود. امام معصوم و مؤيّد و موفق و مسدّد و از خطا و لغزش در امان است. امام حجّت خدا بر بندگانش است؛ لذا علم و عصمت دارد. الف ب ج / ۲ الف الف الف الف الف ج الف الف الف ج ۲ الف ب‏۱۵، ص‏۱۹۹/ ح‏۱ ب‏۱۵، ح ۱ ب‏۱۵، ح ۱ ب‏۱۵، ح ۱ ب‏۱۵، ح ۱ ب‏۱۵، ح ۱ ب‏۱۵، ح ۱ ب‏۱۵ ب‏۱۵ ب‏۱۵ ب‏۱۵ ب‏۱۵ ب‏۱۵ ب‏۱۵