۲۴۸ امامت به علم شناخته مى‏شود. امام‏عليه السلام براى نشان دادن امامت خويش به همه سؤالات مطرح شده از سوى شخص غريبه، پاسخ مى‏دهد. الف ب‏۶۶،ص‏۳۵۱-۳۴۸/ح‏۶ ۲۴۹ امام به علم شناخته مى‏شود و از افكار و سؤالات ذهنى مردم آگاه است. حضرت موسى‏بن جعفرعليه السلام از حرف دل هشام‏بن سالم و مؤمن الطاق خبر و به آنها پاسخ مى‏دهد. الف ب‏۶۶،ص‏۳۵۲-۳۵۱/ح‏۷ ۲۵۰ امام از سؤالات ذهنى مردم آگاه است. امام جوادعليه السلام از سؤال ذهنى يحيى‏بن اكثم خبر و به او پاسخ مى‏دهد. الف ب‏۶۶، ص‏۳۵۳/ ح‏۹ ۲۵۱ امام از امور پنهان اشخاص آگاه است. (اِخبار امام رضاعليه السلام از ورود وشّاء) الف ب‏۶۶، ص‏۳۵۵ / ح‏۱۲ ۲۵۲ امام از افكار و نيات مردم آگاه است (اِخبار امام رضاعليه السلام از نيّت عبيداللَّه‏بن مغيره.) الف ب‏۶۶، ص‏۳۵۵/ ح‏۱۳ ۲۵۳ امام از حوادث آينده آگاه است: (خبر دادن امام باقرعليه السلام از كشته شدن زيد) الف ب‏۶۶، ص‏۳۵۸-۳۵۶/ح‏۱۶ ۲۵۴ امام از حوادث آينده آگاه است: (خبر دادن امام صادق‏عليه السلام از كشته شدن عبداللَّه‏بن حسن) الف ب‏۶۶،ص‏۳۶۶-۳۵۸/ح‏۱۷ ۲۵۵ امام از حوادث آينده آگاه است. (خبر دادن امام موسى‏بن جعفرعليه السلام از كشته شدن شهيد فخّ) الف ب‏۶۶، ص‏۳۶۶/ ح‏۱۸ ۲۵۷ آگاهى امام از سرانجام امور. (علم امام كاظم‏عليه السلام به مطلع شدن هارون از محتواى نامه ايشان) الف ب‏۶۶، ص‏۳۶۷/ ح‏۱۹ ۲۵۷ امام به تفسير قرآن عالم است. الف ب‏۶۷، ص‏۳۷۲/ ح‏۱ ۲۵۸ امام به تفسير قرآن عالم است. الف ب‏۶۷، ص‏۳۷۲/ ح‏۳