آبادى) آورده؛ ولى مرحوم شبّر مطلب را با تلخيص و بدون ذكر نام جوهرى و القاموس، آورده است. (برگ 18 الف)
7. برخى اضافات نيز در كتاب ضياء الثقلين و مطلع النيّرين شبّر آمده است كه در مجمع البحرين طريحى نيست؛ از جمله:
الف) در صفحه نخست نسخه، در ذيل مادّه «أبا» حديث نبوى «أنا و أنت يا عليّ أبوا هذه الأمّة» بر مطالب مرحوم طريحى افزوده شده است.
ب) در ذيل مادّه «بدا» (برگ 5 الف) آمده كه گاهى بدا به معنى محو، اثبات و نسخ است؛ سپس توضيح مباحث كلامى مربوط به آن به ديگر كتاب ارزشمند مؤلّف «مصابيح الأنوار في حلّ مشكلات الأخبار» ارجاع داده شده است.
ج) در ذيل مادّه «حوا» (برگ 13 الف) برخى مطالب لغوى آمده كه افزون بر مجمع البحرين است: الحِواء المكان الذي يحوي الشيء؛ أي: يضمّه و يجمعه؛ و الحواء بيوت مجتمعة من الناس على ماء و الجمع أحوية.
د) در ذيل مادّه «خصا» (برگ 14 ب) «خصيت الفرس» و معنايش آمده كه در مجمع البحرين نيست.
مباحثى كه در بالا بدانها اشارت رفت، برخى از وجوه اختلاف ميان دو اثر بود كه به اختصار و به عنوان نمونه، گفته آمد؛ بدان اميد كه در معرّفى كتاب ضياء الثقلين و مطلع النيّرين مرحوم سيّد عبداللّه‏ شبّر سودمند افتد.

منابع

1. امينى نجفى، عبدالحسين احمد. الغدير فى الكتاب و السنّة و الادب. تهران: دارالكتب الاسلاميّه، 1366ش.
2. خوانسارى، ميرزا محمّد باقر موسوى. روضات الجنات فى احوال العلماء و السادات. تحقيق: اسداللّه‏ اسماعيليان. قم: 1391ق.
3. حرزالدين، محمّد. معارف الرجال. تصحيح: محمّدحسين حرزالدين. قم: چاپ افست. 1405ق.