33. برهانا لمن تكلّم به: دليلى است براى هر كه بر اساس آن سخن گويد.

قرآن حجّتى آشكار است براى كسى كه با آن حجّت مى‏آورد و به آن استناد مى‏كند. شيخ محمد جواد مغنيه گويد: قرآن برهانى است براى كسى كه با آن تكلّم مى‏كند؛ زيرا كه قرآن، حقّ و راستى است. و هر كه با حقّ درافتد، حقّ او را به زمين مى‏زند، حتى اگر با حجّتها و دلايل باشد. (13: ج 3، ص 120)

34. شاهدا لمن خاصم به: دليل محكمى است براى كسى كه بر اساس قرآن با ديگران گفت و گو كند.

هر گاه فردى بر مبناى آيات قرآن، به محاجّه برخيزد و دليلى از قرآن در تأييد نظراتش آورد، آيات قرآن براى نظرات او شاهدى مى‏شود و مطالب او را استوار مى‏دارد. در اين‏گونه موارد، اصطلاحا مى‏گوييم كه از قرآن شاهد آورده است.

35. فَلْجا لمن حاجّ به: پيروزى است براى هر كه به كمك قرآن محاجّه كند.

هر كه به وسيله قرآن محاجّه كند، به فوز و رستگارى مى‏رسد و دشمنش مغلوب مى‏گردد.
ـ عن أبي جعفر عليه ‏السلام قال: يا معشر الشيعة! خاصموا بسورة إنّا أنزلناه في ليلة القدر تفلجوا، فواللّه‏ إنّها لحجّة اللّه‏ تبارك و تعالى على الخلق بعد الرسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمو إنّها سيدة دينكم و انّها لغاية علمنا، يا معشر الشيعة! خاصموا بحم و الكتاب المبين، فانّها لولاة الأمر خاصة بعد الرسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم. (11: ج 1، ص 243)
امام باقر عليه ‏السلام فرمود: اى گروه شيعيان! به سوره قدر استناد كنيد تا رستگار شويد. به خدا قسم بعد از حضرت رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم سوره قدر حجّت دين شما و منتهاى علم ما است. اى گروه شيعيان! به سوره دخان استناد كنيد كه بعد از حضرت رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم مخصوص واليان امر است.