نور الاهى و نور كلام الاهى، بنا بر ضمانت قرآن، هرگز خاموش نخواهد شد؛ چرا كه بشر را ياراى رويارويى با خداى قادر مطلق نيست. چنين است كه حضرت على عليه السلام قرآن را چراغى مىداند كه نور آن هرگز به خاموشى نگرايد و تا هميشه تاريخ، براى هدايت بشر روشن خواهد ماند. بدين رو، بشر كه در ظلمت مادّه و دنيا گرفتار آمده است، براى نجات و رهايى، جز توجّه به اين نور، راهى ندارد.
2. سراجا لايخبو توقّده: چراغى است كه نور آن فرو نشانده نمىشود.
قرآن چراغ زوالناپذير هدايت است كه نور آن هيچ گاه تاريك نخواهد شد. با كمى دقّت در مىيابيم كه خاصّيّت نور چراغهاى مادّى، زوال پذيرى آنهاست؛ امّا در بيان حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مىبينيم كه اگر چه قرآن مانند چراغ است، امّا نور آن خاموش نمىگردد. از سوى ديگر، انسان ناگزير است كه در اين دنياى فانى، راهى بپيمايد تا در سراى باقى، پيامد آن را ببيند. انسان، به هر چراغى كه روى آورد، چراغى بشرى است كه خاموشى ويژگىِ قطعى آن است. پس راهى ندارد جز روى آوردن به قرآن؛ چراغى كه نور آن الاهى است، پس فرو نشستن در آن نيست.
3. بحرا لايدرك قعره: دريايى است كه كسى عمق آن را در نمىيابد.
قرآن دريايى است كه كسى نمىتواند به عمق آن دست يابد. همان گونه كه در اعماق درياها پديدههاى بديع و شگفت هست، در قرآن نيز عجايبى نهفته است. درياها در اعماق خود گوهرهايى ارزنده و اسرارى بس شگفت دارند كه همه افراد، نمىتوانند به آنها دست يابند.
دستيابى به خس و خاشاك روى آب، زحمتى ندارد؛ امّا رسيدن به گوهرهاى موجود در ژرفاى درياها، همّتى مىطلبد بس بلند، و همراهى با غوّاصان كار آزموده و پيروى از هدايت آنان؛ كه چنين كسانى بس اندكاند.
بيان اسرار و حقايق قرآن بر عهده معصومان است تا اين راهها و رموز ناشناخته
