«اى گروه مردمان! در قرآن تدبّر كنيد و آيات آن را [درست] بفهميد... به خدا سوگند، هشدارهاى آن را كسى براى شما تبيين نكند و تفسير آن را كسى براى شما روشن نسازد، مگر كسى كه اكنون دست او در دست من است (يعنى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام ).» (12: ج 37، ص 208) ^۱

7. تبيانا لاتُهْدَمُ اركانه: بيانگرى است كه اركانش ويران نمى‏گردد.

قرآن، تبيان است، همان گونه كه خداوند مى‏فرمايد: «تبيانا لكلّ شيء» (نحل (6)/ 89) قرآن بيانگرى است، براى همه چيز، ماكان و ما يكون!
امام عليه ‏السلام مى‏فرمايند كه قرآن بيانگرى است كه پايه‏هايى محكم و استوار دارد. پايه و اساس هر چيز، شاكله وجودى آن را مى‏سازد. هر چه پايه و اساس آن چيز محكم‏تر باشد، آن شى‏ء از ساختار بهترى برخوردار است. قرآن پايه و اساسى دارد كه هرگز تخريب نخواهد شد، دچار دگرگونى نمى‏گردد و دستخوش تغييرات در بستر زمان نخواهد شد.
از اين بيان نيز روشن مى‏شود كه مراد، فقط ظاهر الفاظ نيست؛ بلكه الفاظ قرآن همراه با توضيح امامان معصوم عليهم ‏السلام مورد نظر است كه تبيين قرآن به آنان سپرده شده است؛ چنان كه خداوند خطاب به پيامبرش فرمود: «فإنّما يسّرناه بلسانك» (دخان (44) / 58) و نيز فرمود: «ثم إنّ علينا بيانه.» (قيامت (75) / 19) از ظاهر قرآن نيز بر مى‏آيد كه اين بيان، غير از ظاهر الفاظ است. ^۲