هستند كه به حقيقت، عامل به احكام قرآناند و گام به گام با تعاليم و دستورات الاهى پيش مىروند.
خداوند متعال در قرآن وعده مىدهد كه ياران قرآن، هرگز طعم خوارى را نخواهند چشيد: «ولن يجعل اللّه للكافرين على المؤمنين سبيلاً.» (نساء (4) / 141) طبرسى ذيل اين آيه يادآور مىشود كه اگر چه غير مسلمانان به ظاهر غالب باشند، امّا مسلمانان مىتوانند با ادلّه و براهينى كه در اختيار دارند، پيروز باشند. البتّه واضح است كه غير مسلمانان در آخرت راه به جايى نمىبرند. (7: ج 3، ص 197) بديهى است كه اين عزّت و حقانيّت، در گروِ يارىِ قرآن است، يارىِ راستين نه فقط لقلقه زبان. و يارىِ راستين، تنها زمانى تحقّق مىپذيرد كه انسان با چراغ تابانِ وصيّت جاودانه رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم به طرف قرآن پيش رود، كه حضرتش در آن كلامِ واپسين، بر همراهىِ گسست ناپذيرِ قرآن با عترت تأكيد فرمود.
11. فهو معدن الإيمان و بحبوحته: قرآن، معدن و گنج ايمان است.
معدن به جايى گفته مىشود كه حاوى مقدار زيادى از يك كالا باشد و غالبا در مورد اشياء قيمتى مانند جواهرات، به كار مىرود. اگر ايمان به خداوند تبارك و تعالى را به عنوان گوهرى ارزنده در نظر بگيريم، هر عاقلى در مىيابد كه قرآن براى اين ايمان، مانند گنجى است كه نفيستر از آن، در عالم وجود ندارد. آيه آيه قرآن كريم، مانند گوهرهايى گرانبها هستند كه در معدنى به نام قرآن گرد آمدهاند.
بحبوحه به معناى وسط است. قرآن را از آن رو، بحبوحه ايمان ناميدهاند كه ايمان به جميع اجزاء و شرايطش، بر گرد محورى به نام قرآن مىچرخد. و قرآن، قطب و مركزى براى دايره ايمان است كه البتّه اين مهم در ظاهر نيز معلوم است. (5: ج 12، ص 307)
كالاى گرانبهايى را كه در زير زمين جاى دارد، از كجا بايد جُست؟ عقل مىگويد: تنها از معدن آن. براى رسيدن به ايمان، راهى نيست جز اينكه به معدن آن روى
