پیامبر(ص) خواندن نماز شب و نماز چاشت به جماعت در ماه مبارک رمضان (وغیر آن) را بدعت خواند.
تهذیب الأحکام ـ به نقل از زُراره و ابن مسلم و فضیل ـ:
از آن دو (امام باقر و امام صادق(ع))، در باره به جماعت خواندن نماز شب در ماه رمضان پرسیدیم. فرمودند: «پیامبر(ص)، نماز خفتن را که می خواند، به خانه اش می رفت. سپس آخرِ شب به مسجد می آمد و به نماز می ایستاد. در نخستین شب ماه رمضان، طبق معمول، برای گزاردن نماز به مسجد رفت. مردم، پشت سرِ ایشان، صف کشیدند. پیامبر(ص)، از دستِ آنان به خانه اش گریخت و آنان را به حال خود، رها کرد.
مسلمانان، سه شب چنین کردند. روز چهارم، پیامبر(ص) بر منبر رفت و خدا را ستایش کرد و او را ثنا گفت. سپس فرمود: ای مردم! به جماعت خواندن نماز نافله شب در ماه رمضان و نیز نماز چاشت، بدعت است. هان! پس هیچ شبی را در ماه رمضان، برای گزاردن نماز شب، جمع نشوید و نماز چاشت را نیز [به جماعت] نخوانید؛ زیرا این کار، معصیت است. آگاه باشید که هر بدعتی، گم راهی است و هر گم راهی ای، راهش به سوی آتش است.
آن گاه از منبر پایین آمد، در حالی که می فرمود: [عمل] اندک همراه با سنّت، بهتر از بسیارِ تواَم با بدعت است ».
تهذیب الأحکام عن زرارة وابن مسلم و الفضیل عن الصادقَین(ع) قالوا:
سَأَلناهُما(ع) عَنِ الصَّلاةِ فی رَمَضانَ نافِلَةً بِاللَّیلِ جَماعَةً فَقالا: إنَّ النَّبِی(ص) کانَ إذا صَلَّی العِشاءَ الآخِرَةَ انصَرَفَ إلی مَنزِلِهِ، ثُمَّ یخرُجُ مِن آخِرِ اللَّیلِ إلَی المَسجِدِ، فَیقومُ فَیصَلّی، فَخَرَجَ فی أوَّلِ لَیلَةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ لِیصَلِّی کما کانَ یصَلّی، فَاصطَفَّ النّاسُ خَلفَهُ فَهَرَبَ مِنهُم إلی بَیتِهِ وتَرَکهُم، فَفَعَلوا ذلِک ثَلاثَ لَیالٍ، فَقامَ فِی الیومِ الرّابِعِ عَلَی مِنبَرِهِ، فَحَمِدَ اللّهَ وأثنی عَلَیهِ ثُمَّ قالَ: أیهَا النّاسُ، إنَّ الصَّلاةَ بِاللَّیلِ فی شَهرِ رَمَضانَ النّافِلَةَ فی جَماعَةٍ بِدعَةٌ وصَلاةَ الضُّحی بِدعَةٌ، ألا فَلا تَجتَمِعوا لَیلاً فی شَهرِ رَمَضانَ لِصَلاةِ اللَّیلِ ولا تُصَلّوا صَلاةَ الضُّحی؛ فَإِنَّ ذلِک مَعصِیةٌ، ألا وإنَّ کلَّ بِدعَةٍ ضَلالَةٌ، وکلَّ ضَلالَةٍ سَبیلُها إلَی النّارِ، ثُمَّ نَزَلَ وهُوَ یقولُ: قَلیلٌ فی سُنَّةٍ خَیرٌ مِن کثیرٍ فی بِدعَةٍ.[۱]
[۱]تهذیب الأحکام: ج ۳ ص ۶۹ ح ۲۲۶، کتاب من لا یحضره الفقیه: ج ۲ ص ۱۳۷ ح ۱۹۶۴، دعائم الإسلام: ج۱ ص ۲۱۳ عن الإمام الصادق(ع) نحوه، بحار الأنوار: ج ۹۷ ص ۳۸۱ ح ۴، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۲، ص ۳۰.
