كس كه بدان افروخته گردد و با حرارتش گداخته شود. بار خدايا! قرآن را برهان ما ساز در ميان همه خلايق؛ در آن روز كه اهل زمين و آسمان گرد هم جمع آيند. خداوندا! جايگاه و منازل شهداء و زندگى سعادتمندان و همنشينى و رفاقت با انبياء را روزى ما كن؛ كه تو شنواى دعاى ما هستى.
بخش پايانى اين دعا از زبان حضرت صادق عليه ‏السلام و با عنايت به حمايت قرآن كريم از قاريان و حاملان راستين اين كتاب آسمانى در روز جزا خاتمه مى‏يابد؛ روزى كه تشنه كامان، تأويل سيراب گشتن در معارف و حكمتهاى كلام اللّه‏ را آشكارا مى‏بينند؛ روزى كه پيروزى و رستگارى از آن ايشان خواهد بود. در مقابل، خذلان نصيب آنانى خواهد شد كه در برابر دستورات آن، شانه خالى كرده و آن را به گوشه‏اى افكنده‏اند.
اين بخش از دعا ما حصل و عصاره‏اى است از بخشهاى پيشين و با اين درخواست و تقاضا پايان مى‏پذيرد كه خداوند، جايگاه شهداء و نيكان و مصاحبت انبياء را بهره حاملان قرآن نمايد.
در همين جا كلام خويش را به پايان مى‏بريم و از حضرت ربّ العزة تقاضا مى‏كنيم كه ما را در شمار حاملان راستين و حقيقى كتاب خويش قرار دهد.

منابع

1. قرآن كريم.
2. نهج البلاغه. ترجمه محمّد دشتى. قم: مؤسّسه انتشاراتى موعود اسلام، چاپ هفتم، 1384.
3. ابن بابويه، ابوجعفر محمّدبن على بن الحسين. امالى. تهران: المكتبة الاسلاميّة.
4. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال. تهران: صدوق، چاپ دوم.
5. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ. عيون اخبار الرضا عليه ‏السلام . تهران: منشورات جهان.
6. امين، سيّده نصرت. مخزن العرفان. ج 7. تهران: نهضت زنان مسلمان، چاپ اوّل، 1361.
7. بروجردى، سيّدابراهيم. تفسير جامع. ج 4. تهران: انتشارات صدر، چاپ سوم، 1341.