مرورى بر دعاى امام صادق عليه ‏السلام در هنگام تلاوت قرآن - صفحه 144

نفرين است و لعنت، غضب است و نقمت!
در اين ميان و در مواجهه با اين دو دسته صفاتِ ناسازگار، حاملان واقعى قرآن را از آنكه آيات را پشت سر نهند و زير بار تكاليفش نروند، به شدّت بر حذر داشته‏اند. اينان در مقابل با درك نورانيّت و هدايت بخش‏بودن اين كتاب آسمانى، به خشوع و تواضعى صادقانه دست يافته‏اند.

شرح و توضيح بخشهاى مختلف دعا

آنچه در پى مى‏آيد، ابتدا ارائه قسمتهايى از متن دعا، همراه با ترجمهِ آن است. آن گاه مى‏كوشيم با تقسيم دعا به بخشهاى مختلف، به ويژگيهاى ممتاز قرآن كريم اشاره كنيم و آن را مورد بحث و بررسى قرار دهيم.

1. قرآن: نور و ظلمت، شقاوت و هدايت

اللهُمَّ وَ كَما أنْزَلتَهُ شِفاءً لِأوليائكَ وَ شَقاءً عَلى أعدائِكَ وَ عَمىً عَلى أهلِ مَعصيتكَ وَ نُورا لِأهلِ طاعَتِكَ، اللّهُمَّ فَاجعَلهُ لَنا حِصْنا مِنْ عَذابِكَ وَ حِرزا مِن غَضَبِكَ وَ حاجِزا عَنْ مَعصيتكَ و عِصمَةً مِنْ سَخَطِكَ وَ دَليلاً عَلى طاعتكَ وَ نُورا يَوم نَلقاكَ نَستضيءُ بِهِ فِي خَلقكَ وَ نَجُوزِ بِهِ عَلى صِراطِكَ وَ نَهتدي بِهِ إلى جَنّتكَ. خداوندا! همچنان كه آن (قرآن) را شفابخش دردهاى اولياء خود و سبب شقاوت و بدبختى دشمنانت فرو فرستادى و آن را سبب نابينايى براى معصيتكاران و نور و روشنايى براى فرمانبرانت مقدّر ساختى، بار خدايا آن را براى ما دژى استوار در برابر عذابت، پناهگاهى از خشمت، مانعى از ارتكاب نافرمانى‏ات، نگاهبانى از غضبت، راهنمايى به سوى طاعت و فرمانبردارى‏ات قرار ده! نورى كه بدان در رستاخيز به لقاى تو بشتابيم، به وسيله آن ميان آفريدگان تو ره جوييم، از صراطت به سلامت بگذريم و به سوى بهشت تو هدايت يابيم.

صفحه از 164