مسلمانان پيرو او مى‌شوند و بر تمام ممالک اسلامى تسلّط مى‌يابد. نام آن مهدى است و هم‌زمان با او، خروج دجّال و پس از آن، اشراط الساعه (نشانه‌هاى برپايى قيامت) ـ همان‌گونه که در خبر صحيح آمده روى مى‌دهد. پس از آن، عيسى از آسمان فرو مى‌آيد و دجّال رامى‌کُشد و در نماز به مهدى اقتدا مى‌کند؛ و رويدادهاى ديگر.
احاديث مربوط به دجّال و عيسى نيز در حدّ تواتر است و راهى به انکار آن نيست؛ چنان‌که قاضى علّامه شوکانى در کتاب «التوضيح في تواتر ما جاء في المنتظر و الدجّال و المسيح» مى‌گويد: احاديث وارده در مورد مهدى که بتوان بدان دست يافت، به پنجاه حديث مى‌رسد که در آن احاديث صحيح، حسن و ضعيف منجبر ۱ موجود است. اين احاديث بدون شکّ و شبهه، در حدّ تواتر است؛ بلکه بر اساس تمام اصطلاحات وارده در علم اصول، وصف تواتر، حتّى بر خبرهايى که در مرتبه‌ى پايين‌تر از آن وجود دارد صدق مى‌کند. آثار رسيده از اصحاب در مورد مهدى نيز بسيار صريح و زيادند که بايد آن‌ها را مرفوع دانست؛ چون مجالى براى اجتهاد در اين‌گونه امور نيست.
پس از سخنان شوکانى، بايد به اهتمام سيّد علّامه محمّدبن اسماعيل امير يمانى اشاره کرد که احاديث حکم‌کننده در مورد خروج مهدى و اين‌که از آل‌محمّد است، و در آخر زمان خروج خواهد کرد ـ را گردآورده و در مورد آن‌ها مى‌گويد:
زمان خروج او معيّن نشده، بلکه تنها معلوم شده که قيام ايشان قبل از خروج دجّال خواهد بود.
شبهاتى پيرامون احاديث مهدى
جناب رشيد و غير ايشان احاديث مربوط به مهدى را يک يک بررسى نکرده و در پى اسناد تمام احاديث وارده در اين زمينه هم نبوده‌اند. اگر چنين مى‌کردند، به نتايجى دست مى‌يافتند که حجّت به وسيله‌ى آن تمام مى‌شد؛ حتّى در امور غيبى که به گمان بعضى، تنها به وسيله‌ى احاديث متواتر ثابت مى‌شود. دليل بر اين مدّعا،
1.«ضعيف منجبر»، حديثى است که بر اساس رجال سند، ضعيف است؛ ولى قرائن ديگر، آن را تقويت مى‌کند.
