است. مشخّصات کتاب، چنين است:
الدکتور عَداب محمود الحَمْش، المهديّ المنتظر في روايات اهل السنّة و الشيعة الإماميّة: دراسة حديثيّة نقديّة. أردن: عمّان، دارالفتح للنشر و التوزيع، الطبعة الأولى، 1421 ه = 2001 م. 553 ص.
سخن درباره‌ى ابعاد و جوانب اين کتاب، تفصيلى در خور خود مى‌طلبد؛ امّا در اين گفتار، نظر بر آن است که ـ به دليل صبغه‌ى کتاب‌شناختى اين کتاب ـ برخى يادداشت‌ها و نکات آن که با دو مقاله‌ى يادشده‌ى سفينه ارتباط دارد، نقل شود، تا خوانندگان پژوهشگر سفينه را به کار آيد. اين يادداشت‌ها در پنج بخش، در پى مى‌آيد.
بخش اوّل: کتاب‌هايى که محقّق طباطبايى از آن‌ها ياد کرده است و حمش نيز ديده و در کتاب خود درباره‌ى آن‌ها نکته يا نکات کتاب‌شناسى يا نسخه‌شناسى آورده است.
1. البيان في أخبار صاحب الزّمان (گنجى شافعى)
مؤلّف در مسجد جامع دمشق به قتل رسيد، از آن‌رو که فضايل آل‌البيت را مى‌گفت، نه غير آن‌ها را (حمش، ص 65).
ـ از مزاياى گنجى در کتاب البيان، اين است که احاديث را با اِسناد آورده است. اين اثر فوايد ارزشمندى در بر دارد، و اين قديم‌ترين کتاب در مورد مسأله‌ى مهدى نزد اهل سنّت است که از آن آگاه شده‌ام. (حمش، ص 65)
2. عقدالدرر في أخبار المهديّ المنتظر (سلمى شافعى)
اين کتاب را مهيب صاحب عبدالرّحمان به عنوان رساله‌ى پايان‌نامه‌ى دانشگاه محمّدبن سعود رياض، دانشکده‌ى اصول دين، در سال 1401 تحقيق کرده است.
ـ در سال 1403 توسّط دارالکتب العلميّه‌ى بيروت در 406 صفحه، به چاپ رسيده است و فهارس متنوّع و مفيد دارد (ص 253 ـ 360). اين چاپ در سال 1418 افست شده است؛ البتّه فهارس مفيد آن را حذف کرده‌اند. (حمش، ص 66).
