6. إبراز الوهم المکنون من کلام ابن‌خلدون (غمارى مغربى)
نام ديگر کتاب، «المرشد المبدي لفساد طعن ابن‌خلدون في أحاديث المهديّ» است. (ص 76).
نويسنده‌ى اين کتاب، شيخ جمعى از مشايخ من در اجازه‌ى حديثى عامّ است. شريف حسن‌بن على کتانى حسنى در مقدّمه‌ى يکى از کتاب‌هاى او (کتاب توحيد الأنظار لتوحيد المسليمن في الصوم و الإفطار) ص 7 تا 19، شرح حال او را آورده است. در پايان آن کتاب، نام آثار او آمده است. (حمش، ص 77).
در اين کتاب 155 صفحه‌اى، نويسنده عقيده‌ى خود را اظهار مى‌دارد در اين مورد که احاديث ظهور مهدى، متواتر است و ظهور او از علامت‌ها و اشراط ساعت است. خبر او ميان تمام اهل اسلام در طول روزگاران گسترده شده است. ايمان به خروج او واجب است و اعتقاد به ظهورش براى تصديق خبر پيامبر، ضرورت تمام دارد، چنان که در عقايد اهل سنّت و جماعت تدوين شده است. آن‌گاه نويسنده، اسماء دانشمندانى را نام مى‌برد که تواتر احاديث مهدى را صريحا گفته‌اند؛ مانند: ابوالحسن آبرى، سخاوى، سيوطى، هيتمى، زرقانى، قِنّوجى و شوکانى. هم‌چنين در کتاب خود، فصلى آورده که حديث متواتر را شناسانده و بر اين اساس، نشان داده که احاديث مهدى به عقيده‌ى او، به حدّ تواتر رسيده است. آن‌گاه بيان مى‌دارد که انگيزه‌ى او در تأليف اين کتاب، آن است که بر جمع زيادى از مردم، اين تواتر مخفى مانده و آن را نمى‌دانند، چنان‌که عوامل تضعيف حديث و معناى حديث ضعيف را نمى‌شناسند. (حمش، ص 76)
7. المهديّ المنتظر (غمارى مغربى)
نويسنده‌ى اين کتاب، شيخ عبداللّه‌بن محمّدبن صديق غمارى مغربى، شيخ روايتى ماست. وى در مقدّمه‌ى اين کتاب 113 صفحه‌اى مى‌گويد: «من در اين کتاب، بيان کرده‌ام که احاديث مهدى متواتر است و منکر آن‌ها بدعت‌گذار گمراه در زمره‌ى فرقه‌هاى اهل بدعت، و ضلالت پيشه است.» (حمش، ص 78)
