رساله‌ى اوّل، در ردّ رساله‌ى «لامهديّ ينتظر بعد الرّسول خير البشر» (نوشته‌ى شيخ عبداللّه‌بن زيدآل محمود رئيس محاکم شرعى قطر) نوشته شده، که در ضمن چهل مسأله، خطاهاى او را نشان داده است. رساله‌ى دوم نيز متن سخنرانىِ شيخ عبدالمحسن عباد در جمع دانشجويان دانشگاه اسلامى مدينه در سال 1388 ق. است، که عبدالعزيزبن باز مفتى سابق سعودى آن را پسنديد و بر آن تعليقه زد. بن‌باز، پس از حادثه‌ى جهيمان در مکّه‌ى مکرّمه (سال 1401) بر نشر هر دو رساله اصرار ورزيد که به نشر آن منجر شد. (حمش، ص 83 ـ 84) ^۱

7. المهديّ المنتطر بين العقيدة الدينيّة و المضمون السياسيّ (دکتر محمّد فريد حجاب)

اين کتاب را المؤسّسة الوطنيّة للکتاب در کشور الجزائر در سال 1404 ق در 112 صفحه منتشر کرده، که به گفته‌ى مؤلّف، حادثه‌ى جهيمان در مکّه، انگيزه‌ى نگارش اين کتاب بوده است. (حمش، ص 84 ـ 85).

8. المهديّ... قيادة و فکر، و وعد حقّ (عبدالرّحمان عيسى)

کتاب را دارالکتاب النفيس در حلب (سوريه) در سال 1406 ق. در 112 صفحه منتشر کرده است. مؤلّف بناى خود را بر تواتر معنوى ظهور مهدى نهاده و آن را حقيقتى مسلّم مى‌داند. از اين‌رو، ثبوت قضيه را امرى روشن مى‌داند، که تحقيق درباره‌ى آن کارى بيهوده است.
نويسنده قلمى روان و درونى با محبّت فراوان به اهل بيت عليهم السلام دارد و واژگانى که به کار بسته، از آن درون حکايت مى‌کند. در اين کتاب، تنها يک حديث آورده و به جز آن، فقط به آيات کريمه‌ى قرآن استناد کرده است. نويسنده، از انتظار جهانى براى مهدى سخن مى‌گويد. از سوى ديگر، به عقيده‌ى او، خداوند تعالى در امام مهدى آمادگى ويژه‌اى پديد مى‌آورد، که مشروعيّت امامت خود را از مردم و بيعت آن‌ها نمى‌گيرد، بلکه اين امامت، از قبل براى او ثابت است؛ زيرا خداوند او را براى