اين کار، اختصاص داده است. سپس اين نکته را يادآور مى‌شود که علما و انديشمندان، قبل از ظهور مهدى، وظايفى دارند، از جمله:
ـ ژرف‌انديشى در جوهر رسالت محمّدى و حقايق اسلام؛
ـ توجّه به جهان بشرى براى فريادرسى آن و استوارسازى صلح و هدايت الاهى. (حمش، ص 85 ـ 88)
9. الطريق الهادي إلى حقيقة المهديّ (محمّد احمد على منصور)
چاپ اوّل اين رساله را مکتبة الرسالة الحديثه در سال 1406 ق. در عمّان (اردن) در 39 صفحه به قطع کوچک، منتشر کرده است. نويسنده در اين کتاب، مطالبى براى توضيح حقيقت مهدويّت بر اساس سنّت نبوى صحيح بيان داشته است، به روش آسان که هر خواننده‌اى بتواند به جوانب اين مطلب راه يابد؛ لذا يک سلسله مطالب در مورد ويژگى‌هاى شخصى و نَسَب مهدى، حاکميّت عدل در زمان مهدى، امامت او براى مسيح عليه السلام و... آورده، و سپس نتيجه گرفته که مسلمانان نبايد به بهانه‌ى انتظار، دست روى دست بگذارند، بلکه بايد براى ترويج اسلام بکوشند و زمينه را براى ظهور او آماده کنند. (حمش، ص 88)
10. المهديّ المنتظر و أدعياء البابيّة (محمّد به يومي)
چاپ اوّل اين رساله را مکتبة الايمان قاهره در سال 1416 ق در 64 صفحه منتشر ساخته است. نويسنده کتاب خود را هديه کرده به کسانى که: «مسأله‌ى مهدويّت را دروغ مى‌شمارند، احاديث وارده در شأن او را ردّ مى‌کنند، با اين توجيه که سند آن‌ها ضعيف است و در صحيح بخارى و مسلم نيامده است». نويسنده در مقدّمه مى‌گويد: من پاسخ به اين دعاوى را مى‌آورم تا هر که مى‌خواهد حيات يابد يا هلاک شود، از روى بيّنه باشد. وى، کلماتى از دانشمندان اهل تسنّن از ابى‌الحسين آبرى (متوفى 363) تا محمّدبن جعفر کتّانى (متوفى 1345) در اثبات صحّت مهدويّت، و سپس جملاتى از احمد شاکر و عبدالمحسن عباد و ديگران در ردّ بر ابن‌خلدون آورده است. آن‌گاه از 52 عالم سنّى که احاديث مهدويّت را در کتب خود آورده‌اند و 31 تن که کتاب مخصوص مهدويّت نگاشته‌اند، نام مى‌برد.
