1. البدء و التّاريخ (ابوزيد احمدبن سهل بلخى، م بعد از 355) ^۱

کتاب به اهتمام کلمان هوار، کنسول فرانسه در سال 1899 در پاريس، منتشر شده است. وى تحت عنوان مرد هاشمى که با پرچم‌هاى سياه، از خراسان قيام مى‌کند (2 / 174)، و بيش از آن تحت عنوان خروج المهدى (2 / 186) درباره‌ى مهدى سخن گفته است. وى خروج دجّال را متواتر، و احاديث مهدى را محل نظر مى‌داند. (حمش، ص 21 ـ 22)

2. الأباطيل و المناکير و الصحاح و المشاهير (حافظ ابوعبداللّه‌ حسين‌بن ابراهيم جورقانى همدانى، م 543)

تحقيق دکتر عبدالرّحمان‌بن عبدالجبّار فريوايى، چاپ دارالصميعى، رياض، چاپ دوم، 1415= 1994.
وى بابى مخصوص احاديث مهدويّت (1 / 316 ـ 319 حديث 297 تا 299) گشوده است. (حمش، ص 22 ـ 23)

3. العلل المتناهية فى الأحاديث الواهية (حافظ ابوالفرج عبدالرّحمان‌بن على‌ابن الجوزى قرشى تيمى، متوفى 597)

تحقيق و تخريج احاديث: شيخ ارشاد الحق اثرى. نشر: الکتب العلميّة، بيروت، چاپ اوّل، 1983 ميلادى.
وى حديث 1431 تا 1447 را به احاديث مهدويّت اختصاص داده (2 / 861 به بعد)، و برخى از آن‌ها را صحيح دانسته است. (حمش، ص 23 ـ 24)

4. الفتوحات المکيّة (محيى الدّين ابن‌عربى طائى حاتمى، صوفى مشهور، م 638)

وى باب 366 را به بحث در مورد مهدى اختصاص داده است. (3 / 327 به بعد، چاپ بيروت: دار صادر) علاوه بر آن، در ضمن کتاب «بلغة الخواص» خود، مناجاتى را آورده که شوق خود را به ظهور مهدى نشان مى‌دهد و از خداى تعالى