امام سجاد علیه السلام

لَمّا صَبَّحَتِ الخَيلُ الحُسَينَ عليه السلام ، رَفَعَ يَدَيهِ وقالَ : اللّهُمَّ أنتَ ثِقَتي في كُلِّ كَربٍ ، ورَجائي في كُلِّ شِدَّةٍ ، وأنتَ لي في كُلِّ أمرٍ نَزَلَ بي ثِقَةٌ وعُدَّةٌ ، كَم مِن هَمٍّ يَضعُفُ فيهِ الفُؤادُ ، وتَقِلُّ فيهِ الحيلَةُ ، ويَخذُلُ فيهِ الصَّديقُ ، ويَشمَتُ فيهِ العَدُوُّ ، أنزَلتُهُ بِكَ وشَكَوتُهُ إلَيكَ ، رَغبَةً مِنّي إلَيكَ عَمَّن سِواكَ ، فَفَرَّجتَهُ وكَشَفتَهُ ، وأنتَ وَلِيُّ كُلِّ نِعمَةٍ ، وصاحِبُ كُلِّ حَسَنَةٍ ، ومُنتَهى كُلِّ رَغبَةٍ .

ـ از امام زين العابدين عليه السلام ـ: صبح [عاشورا] ، چون امام حسين عليه السلام چشم گشود ولشكر را ديد ، دستانش را بالا برد و گفت : «خداوندا! تو تكيه گاه من در هر سختى و اميد من در هر گرفتارى هستى. در هر امرى كه بر من درآمده ، تو تكيه گاه و ساز و برگِ منى . بسى پريشانى كه دل ، در آن سست مى شود و چاره ، اندك مى گردد و دوست ، انسان را وا مى گذارد و دشمن ، شماتت مى كند و من ، از سرِ رغبت به تو ، و نه ديگران ، شكايتش را نزد تو آورده ام و تو در آن ، برايم گشايش داده اى و آن را برطرف ساخته اى . تويى ولىّ هر نعمت و صاحب هر نيكى و نهايت هر مقصود» .

الإرشاد : ج 2 ص 96

>خدمات حدیث>تالار مطالعه>مقالات

تعداد بازدید : 5364

كتاب‏شناسى گزيده‏ ى آثار دانشمندان اهل تسنّن در باره‏ ى امام مهدى عليه ‏السلام آثار غيرمشهور يا غيرموجود - صفحه 81

سرزمين روم، هم‏چون جلال‏الدّين سيوطى در ديار مصر است.
شرح حال او در شذرات الذهب 8 / 238 و هديه‏العارفين 1 / 141 آمده است. هديه‏العارفين رسايل و مؤلّفات او را ذكر نموده و اين كتاب را از جمله‏ى آن‏ها شمرده است.

[ 9] التوضيح فى تواتر ما جاء فى المنتظر و الدجّال و المسيح

تأليف: علّامه محمّدبن على شوكانى يمنى (متوفّى 1250). شوكانى، در البدر الطالع 2 / 222 به هنگام بيان شرح حال خود، اين كتاب آن را جزء تصانيف خود شمرده است.
عبدالغنى قاسم غالب شرحبى، كتابى مستقل درباره‏ى حيات او تأليف نموده، به نام «الإمام الشوكانى» كه چاپ شده است.

[ 10] جمع الأحاديث الواردة في المهدى

تأليف: حافظ ابوبكربن‏ابى‏خيثمه، احمدبن‏زهير نسائى (متوفّى 279). صدّيق حسن‏خان در الأذاعة / 137 آن را ذكر كرده است.

[ 11] جمع طرق حديث المهدى

تأليف: ابن‏عراقى، احمدبن‏عبدالرّحيم‏بن‏حسين‏كردى رازيانى مصرى شافعى (متوفّى 826)
او فرزند حافظ عراقى است. ابوالمحاسن حسينى در ذيل تذكره‏الحفاظ /288 شرح حال او را آورده و اين كتاب را در شمار تأليفات فراوان او ذكر كرده است. حافظ سخاوى نيز در الضوءاللامع 1 / 336ـ 344 ضمن بيان شرح حال او، از اين كتابش ياد كرده است. هم‏چنين بنگريد: فهرس الفهارس و الاثبات: 1119.