امام حسین علیه السلام

ـ حينَ قُتِلَ ابنُهُ عَلِيٌّ الأَكبَرُ ـ: اللّهُمَّ دَعَونا لِيَنصُرونا فَخَذَلونا وقَتَلونا ، اللّهُمَّ فَاحبِس عَنهُم قَطرَ السَّماءِ ، وَامنَعهُم بَرَكاتِ الأَرضِ ، فَإِن مَتَّعتَهُم إلى حينٍ ، فَفَرِّقهُم شِيَعا ، وَاجعَلهُم طَرائِقَ قِدَدا ، ولا تُرضِ الوُلاةَ عَنهُم أبَدا .

ـ از امام حسين عليه السلام (هنگامى كه فرزندش على اكبر كشته شد) ـ: خداوندا! كوفيان، ما را فرا خواندند تا يارى‌مان كنند؛ امّا ما را وا نهادند و كُشتند. خداوندا! بارانِ آسمان را از ايشان باز دار و بركت‌هاى زمين را از ايشان دريغ كن و اگر تا مدّتى [از زندگى] برخوردارشان ساختى، آنان را پراكنده ساز و دچار اختلافشان بگردان و هيچ گاه زمامداران را از ايشان، خشنود مكن .

الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : ج 1 ص 471 .

>خدمات حدیث>تالار مطالعه>مقالات

تعداد بازدید : 5369

كتاب‏شناسى گزيده‏ ى آثار دانشمندان اهل تسنّن در باره‏ ى امام مهدى عليه ‏السلام آثار غيرمشهور يا غيرموجود - صفحه 83

مهدى از فرزندان امام حسين عليهم ‏السلام روايت كرده‏اند) نام اين كتاب را برده، و سپس در مورد لغات مشكل حديث، سخن گفته است.
محقّق (دكتر جبورى) ذيل اين حديث، در تعليقه‏ى خود گفته: «به كتاب ابن‏حجر، به نام عقدالجواهر.... مراجعه شود.»
ابن‏حجر، بين دو تن‏ـ عسقلانى و هيثمى‏ـ مشترك است. و دكتر جبورى اشاره نكرده كه مراد او، كداميك از آن‏ها است، هم‏چنان‏كه محلّ نسخه‏ى خطّى كتاب را نيز نام نبرده است.