منتشر شده است.
آغاز كتاب چنين است: الحمدللّه‏ ربّ العالمين، حمداـ يبلغ به درجة الهاديّينِ المهديّين....
اسماعيل پاشا در ايضاح المكنون 2/ 234، ذيل نام متن (قطر....) چنين گفته و شرح آن را مربوط به سال 1308 دانسته، كه اين قول، صحيح است؛ امّا يك بار ديگر در همان كتاب 2/ 102، و نيز در هديه‏العارفين 2/ 155 از آن نام برده و وفات شارح را در سال 749 ياد كرده، چنان‏كه در ايضاح المكنون 1/ 100، تحت عنوان «العطر...» همين اشتباه را مرتكب شده است.
اين خطا به كحّاله در معجم‏المؤلّفين 9/ 66 و زركلى در الاعلام 7/ 36 نيز سرايت كرده است.
در حالى كه متن، توسّط مؤلّفى است كه در سال 1308 درگذشته (هديه‏العارفين 1/ 192، ايضاح المكنون 2/ 230، معجم المؤلّفين 1/ 147)، چگونه شرح آن متعلّق به قرن هشتم باشد؟!

[ 18] عقد الدرر فى اخبار المهدى المنتظر

تأليف: قاضى‏القضاة بهاءالدّين (بدرالدّين) ابى‏الفضل يوسف‏بن‏يحيى‏بن محمّدبن‏علىّ‏بن‏محمّدبن‏يحيى‏بن‏علىّ‏بن‏عبدالعزيز شافعى، مشهور به زكىّ يا ابن‏زكىّ (640ـ 685 ه)
وى در دمشق زاده شد و زيست و درگذشت.
از آن‏جا كه بعضى در بيان نَسَب او، رعايت اختصار كرده‏اند، اشتباهاتى در مورد نَسَبِ او شده، لذا ما به طور كامل بيان كرديم.
خاندان زكى، از خاندان‏هاى علمى دمشق در قرن ششم و هفتم است، كه افراد متعدّدى ـ عالم‏ـ قاضى، محدّث و فقيه‏ـ در آن بوده‏اند.
سبكى در طبقات كبرى 8/ 365ـ ضمن يادكردِ بزرگان فرقه شافعى‏ـ از او نام برده، و حافظه‏ى سريع، احتجاج قوى، و ذهن كنجكاو او را مى‏ستايد. سبكى، اساتيد او را پدرش و قاضى كمال‏الدّين تفليسى، و شاگردان او را حافظ علم‏الدّين