بلكه از نشانه‏هاى نزديك‏شدن قيامت خواهد بود. از اين رو، در عين پذيرش قدرت نامتناهى پروردگار، توجيه علمى اين پديده، در حال دوام زندگى انسان، از ديد قوانين طبيعى جهان، بسيار دشوار به نظر مى‏رسد؛ زيرا كه لازمه‏ى چنين رويدادى، از نظرگاه دانش كيهان‏شناسىِ كنونى، پيدايش يكى از دو تحوّل شگرف زير است:
1ـ گردش وضعىِ زمين در جهت عكس حالت كنونى: براساس اين توجيه، بايد در مدّت زمانى نزديك به شش ساعت، سرعت فعلى چرخش كره‏ى خاكى به دورِ خودـ كه حدود 1670 كيلومتر بر ساعت مى‏باشدـ به تدريج كاهش يافته، به صفر، يعنى سكون كامل برسد، آن‏گاه زمين، در جهت عكس حالت عادى، شروع به گردش كرده، در همان مدّت، به سرعت سابق بازگردد. چون اين پديده فقط يك‏بار پيش خواهد آمد، پس براى بازگشت به حالت عادّى، آن‏چه گفته شد بايد دوباره تكرار گردد. اين تحوّلات يعنى دوبار ترمز كردن، ايستاندن و سرعت دادن به زمين، ويرانى، آشفتگى و نابسامانىِ جبران‏ناپذيرى در تأسيسات تمدّن بشرى، خاصّه در كنار درياها و ساحل اقيانوس‏ها پديد مى‏آورد، به ويژه اگر ملاحظه شود كه وزن كنونى هر چيز در روى كره‏ى خاك، مازاد نيروى جاذبه‏ى زمين، نسبت به نيروى گريز از مركزى است كه در اثر چرخش زمين بر اجسام وارد مى‏آيد. پس كاسته‏شدن از سرعت گردش زمين، بى‏درنگ، چندين برابر بر سنگينى اجسام خواهد افزود و بنابراين تمامى ساختمان‏هايى كه بر اساس وزن كنونى محاسبه و ساخته شده، فرو خواهد ريخت.
2ـ جابه‏جايى دو قطب زمين: ^۱ بر پايه‏ى اين توجيه، بايد در طول مدّت شب، زمين، در عين گردش وضعى خود، چرخش تازه‏اى نيز در مسير يك نصف‏النهار داشته باشد كه سبب شود جاى قطب شمال و قطب جنوب تعويش گردد. لازمه‏ى اين رويداد، سرعت گرفتن زمين، در اين مسير، تا حدود 3330 كيلومتر بر ساعت و سپس آرام گرفتن آن است. به علاوه براى بازگشت به حالت عادى، اين تحوّل عظيم، بايد دوباره تكرار گردد. بديهى است اين توجيه نيز،