«و به تحقيق در زبورـ داوودـ پس از ذكرـ تورات‏ـ نوشتيم كه زمين را بندگان صالح من به ارث خواهند برد.»
موضوع حكومت افراد نيكوكار در روى زمين، تحقّق‏بخش وعده‏اى است كه خداوند متعال در كتب آسمانى به صالحان و متّقيان داده است. اين معنى نشان مى‏دهد كه حكم مزبور يك حكم هميشگى، و لازمه‏ى سازمان اجتماع بشرى است و بدون تحقّق آن جامعه‏ى انسانى داراى كمال نخواهد بود.
روايات و احاديث عامّه و خاصّه نيز اين موضوع را كاملاً تأييد مى‏كند و عصر تكامل همه‏جانبه و دوران طلايى و درخشان موعود را عصر ظهور و حكومت مقتدر و دادگستر حضرت ولى‏عصر عجّل‏اللّه‏فرجه مى‏داند، وارثان نهايى زمين را ياران و پيروان آن حضرت معرّفى مى‏كند.
در بعضى روايات، صريحا اين آيه به قيام حضرت مهدى عليه ‏السلام و ياران او تفسير شده است. امام باقر عليه ‏السلام در تفسير آيه‏ى مزبور فرموده‏اند:
«هُم أصحاب المهدي مِن آخرالزّمان» ^۱
«اينان‏ـ بندگان صالح‏ـ اصحاب مهدى عليه ‏السلام در آخرالزّمان مى‏باشند.»
قريب به همين مضمون در كتب حديث عامّه از امام باقر و امام صادق عليهماالسلامنقل شده است كه فرموده‏اند: «هُم القائم و أصحابُهُ.» ^۲
مؤيّد ديگر، حديث مشهورى است كه شيعه و سنّى از پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمروايت كرده‏اند:
«لَوْ لَم يَبق مِن الدُّنيا إلّا يَوم لطوّل اللّه‏ُ ذلِكَ اليوم حتّى يأتى رجل مِن عترتي اسمهُ اسمي يَملاءُ الأرضِ قِسطا وَ عَدلاً كَما مُلِئَت ظلما وَ جَورا» ^۳
«اگر از عمر دنيا يك روز بيشتر نمانده باشد، خداى بزرگ آن را چنان طولانى كند تا مردى از دودمان مرا كه همنام من است برانگيزاند و زمين را از عدالت و داد پُر سازد، همان‏گونه كه از ستم و بيداد آكنده باشد.»