نيست و در گذشته هم نمونه‏هايى وجود داشته، خداوند اصول كلّى مربوط به استخلاف را در ضمن داستان‏هاى مربوط به اقوام گذشته آورده است. به عنوان مثال، در روزگار حضرت نوح عليه ‏السلام چنين شد، دشمنان ايشان نابود شدند و خود آن حضرت و شيعيانشان زمين خدا را به ارث بردند. آن‏ها زمانى طولانى در زمين زندگى كردند و در آن، شهرها و حكومت‏ها بنا نهادند.
«وَ لَقد أرسَلنا نوحا إلى قومه.... فَكذّبوهُ فانجيناهُ وَ الَّذينَ معهُ فِى الفُلك وَ اغرقنا الَّذينَ كذَّبوا بآياتنا أنّهم كانوا قوما عمين»^۱«ما نوح را به سوى قومش فرستاديم... امّا سرانجام او را تكذيب كردند. ما او و كسانى را كه با وى در كشتى بودند، رهايى بخشيديم و آن‏ها كه آيات ما را دروغ پنداشتند، غرق كرديم، زيرا آن‏ها مردمى بودند كوردل و كورباطن.»
سرگذشت حضرت نوح عليه ‏السلام در سوره‏هاى مختلفى از قرآن مانند سوره‏ى هود، انبيا، مؤمنون و شعرا آمده است.
در دوران حضرت موسى عليه ‏السلام نيز اين اراده‏ى خداوند تحقّق يافت. فرعون و هامان و لشكريان آن دو پس از سال‏ها سركشى، به ذلّت و خوارى افتادند و امّت حضرت موسى عليه ‏السلام وارث تخت ايشان گشتند.
«نتلوا عليك من نبأ موسى و فرعون... و نريد أن نمنّ عَلى الَّذين استضعفوا فِي الأرض و نجعلهم أئمّة وَ نجعَلهُمُ الوارثين»^۲«ما از داستان موسى و فرعون، به حق بر تو مى‏خوانيم... اراده و مشيت ما بر اين قرار گرفته است كه بر مستضعفان در زمين منّت گذاريم، و آن‏ها را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار دهيم.»
سرگذشت عبرت‏انگيز ديگر پيامبران الاهى و قوم آن‏ها مانند ثمود، هود، صالح و عاد، در آياتى از قرآن بيان شده است، از جمله در: سوره‏ى يونس آيات 71 تا 75، هود آيات 25 تا 96، شعرا آيات 65 تا 190، انبياء آيات 69 تا 90، قمر آيات 8 تا 46.
آرى؛ اين اراده‏ى حتمى خداوند، همان‏طور كه در مورد امّت‏هاى گذشته