الدائر على المثل السائر» خبر مى‏دهد.(همانجا، 7 / 276 الى 287)

نتيجه‏گيرى

ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه، در صدد احصا و استقصاى كامل عناصر بلاغى نبوده، ولى شرح او از ويژگى ممتاز ادبى برخوردار است و يكى از بهترين آثار در ارائه بلاغت كلام امام اميرالمؤمنين عليه ‏السلام به شمار مى‏رود. ^۱ ابن ابى الحديد با استفاده از منطق ادبى، هم در اثبات اصالت نهج‏البلاغه كوشيده و هم به قدر ميسور،زيبايى‏هاى موجود در سخنان‏امام‏على عليه ‏السلام را نمايانده است.

منابع

1 ـ قرآن مجيد
2 ـ ابن ابى الحديد، عزالدين، شرح نهج البلاغه، تحقيق محمدابوالفضل ابراهيم، مصر، دار احياء الكتب العربية، 1378 هـ . ق (افست اسماعيليان)
3 ـ آل يس، محمد حسن، ما هو نهج البلاغه، ترجمه محمود عابدى با عنوان: نهج البلاغه از كيست؟ مندرج در «نهج‏البلاغه و گردآورنده آن» بنياد نهج‏البلاغه، 1359 چاپ دوم
4 ـ ابوريه، محمود، اضواء على السنة المحمديه، بيروت، منشورات الاعلمى، [بى تا]
5 ـ تسترى، محمد تقى، بهج الصباغة فى شرح نهج‏البلاغه،بنياد نهج‏البلاغه،1368 هـ.ش
6 ـ جعفرى، محمد مهدى، آشنايى با نهج‏البلاغه، انتشارات اميركبير، 1364 هـ. ش
7 ـ حسينى خطيب، سيد عبدالزهراء، مصادر نهج‏البلاغه و اسانيده، بيروت، دارالاضواء، 1415 هـ . ق
8 ـ سيد رضى، ابوالحسن محمدبن حسين، نهج‏البلاغه، ترجمه محمد دشتى، موسسه فرهنگى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام ، قم، 1379 هـ ش