ابنطاووس همانطور كه در ابتداى فلاح السائل تصريح نموده تمامى كتب و اصول و تأليفات را در سال 635 از وى روايت نموده است ۱ .
مرحوم كفعمى نيز در حواشى الجنة الواقية از وى حديث نقل كرده و او را به «شيخ عالم» توصيف نموده است .
بزرگ مرد حديث شيعه ، علامه مجلسى ، نيز در مجلد اجازات بحار از او بعنوان «اصحابنا» ياد نموده است .
شيخ اسعد اصفهانى از تعدادى از اكابر و بزرگان شيعه روايت نقل مى كند كه از بين آنها فقط بدين شيوخ دست يافتيم :
1 ـ شيخ ابوعبداللّه محمد بن عبدالواحد مدينى اصفهانى ، شيخ اسعد در مدرسه علائيه زيديه به تاريخ 12 ذىالقعده سال 628 حديثى را شنيده و در مقدمه كتابش مطلع الصباحتين آن را نقل نموده است .
2 ـ شيخ مقرى جمالالدين ابوطالب هبهاللّه بن ابىالفتوح كازرونى شيرازى ، وى در شعبان سال 633 هنگام حضورش در شيراز نزد وى قرائت حديث داشته است چنانچه در مقدمه مطلع بدان تصريح نموده است .
3 ـ عمادالدين ابوالفرج على بن سعيد بن هبهاللّه قطب راوندى ۲ .
1.نگاه كنيد به : اعيان الشيعة ۳/۲۹۷ .
2.بر روى برگ اول نسخه مطلع چنين نگاشته شده : و فى كتاب نفس الرحمن للمولى الحاج ميرزا حسين النورى طاب مثواه فى الباب ۱۲ : قال طاوس آل طاوس فىالفصل ۱۹ من الدروع الواقية : اخبرنى جماعة منهم . . إلى ان نقل المرحوم المذكور عبارة السيد . و اخبرنى الشيخ السعيد اسعد بن عبدالقاهر الاصفهانى فى مسكنى بالجانب الشرقى من دار السلام يعنى بغداد فى صفر سنة ۶۳۵ ، عن الشيخ العالم على بن السعيد ابىالحسين الراوندى ، عن ابىجعفر محمد بن على بن الحسن الحلبى .
