دوست دارد.
دعا ارتباطى خاص با خداوند متعال است. بنده در دعا و با دعا خدا را با خود مى‏يابد و به او دلگرم مى‏شود، اميد به رفع مشكلات و گرفتارى‏هايش و برآوردن نيازهايش و تداوم حيات و زندگيش را در گرو دوستى و معرفت او مى‏داند. دعا پيوند محكمى بين بنده و مولايش برقرار مى‏كند كه بنده خود را موظف به حفظ حرمت مولايش بداند و خدا در مقابل خواسته‏هاى بنده‏اش با لطف و كرم با او برخورد مى‏كند و او را به خود نزديك‏تر مى‏دارد. به همين جهت امام صادق عليه ‏السلام مى‏فرمايد:
عليكم بالدعاء فإنّكم لا تقربون بمثله. ولا تتركوا صغيرة لصغرها أن تدعوا بها، إنّ صاحب الصغار هو صاحب الكبار.^۱بر شما باد دعا. همانا چيزى مانند آن وجود ندارد كه شما را به خدا نزديك كند. طلب خواسته‏هاى هرچند كوچك را از خدا، بخاطر كوچكى آنها ترك نكنيد؛ زيرا صاحب و برآورنده حاجات كوچك همان خداى برآورده كننده حاجات بزرگ است.
پس دعا يكى از راه‏هاى نزديكى به خداست. بنابراين اگر مى‏خواهى به قرب خدا نايل شوى، با او باشى، او را در كنار خويش احساس كنى و ارتباط خويش را با او هرچه محكم‏تر سازى، بايد هميشه و براى همه چيز به درگاه او رو آورى، در همه امور زندگى خود به ياد او باشى و از او استعانت جويى. و به همين جهت است كه اميرالمؤمنين عليه ‏السلام بهترين اعمال انسان را دعا شمرده مى‏فرمايد:
أحبّ الأعمال إلى اللّه عزّوجلّ في الأرض الدعا.^۲ن.محبوبترين اعمال نزد خداى تعالى در روى زمين، دعاست.
خداوند متعال نيز ارج نهادن به انسانها را به دعا گره زده و مى‏فرمايد:
قل ما يعبأبكم ربّي لولا دعاؤكم.^۳بگو اگر دعاى شما نبود، پروردگار من به شما ارج نمى‏نهاد و اعتنايى نمى‏كرد.
پس دعا بايد همراه با معرفت و توجّه به خداوند سبحان باشد و در غير اين صورت